لنفوسیتوز (افزایش تعداد لنفوسیت ها)
لنفوسیتوز (افزایش تعداد لنفوسیت ها) ، افزایش میزان گلبول‌های سفید به نام لنفوسیت‌ها است. لنفوسیت‌ها به مقابله با بیماری‌ها کمک می‌کنند، از این رو طبیعی است که بعد از عفونت، شاهد افزایش موقتی لنفوسیت‌ها باشیم.
به‌طور کلی میزان قابل توجه بالاتر از 3000 لنفوسیت در هر میکرولیتر خون در بزرگسالان به عنوان لنفوسیتوز (ازدیاد گلبول‌های سفید یک‌هسته‌ای خون) مطرح می‌شود. در کودکان، آستانهٔ لنفوسیتوز با افزایش سن تغییر می‌کند و می‌تواند بیشتر از 9000 لنفوسیت در هر میکرولیتر باشد. آستانه‌های دقیق لنفوسیتوز ممکن است از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر به طور جزئی تغییر کند.
علل
ممکن است فرد تعداد لنفوسیت بالاتر از حد طبیعی داشته باشد، اما هیچ‌گونه علائمی نداشته یا علائم وی بسیار اندک باشد. این شرایط معمولاً پس از یک بیماری رخ می‌دهد و بی‌خطر و موقتی است.
اما این شرایط ممکن است مسئله‌ای جدی‌تر، مانند سرطان خون یا عفونت مزمن را آشکار کند. ممکن است پزشک شما برای مشخص کردن اینکه آیا تعداد لنفوسیت‌های شما نگران‌کننده است یا خیر، آزمایش‌های دیگری انجام دهد.
در صورت تشخیص بالا بودن تعداد لنفوسیت ها توسط پزشک، نتیجهٔ آزمایش می‌تواند دلیلی بر یکی از بیماری‌های زیر باشد:
- عفونت (باکتریایی، ویروسی، غیره)
- سرطان خون یا سیستم لنفاوی
- یک اختلال خودایمنی که باعث التهاب در حال پیشرفت (مزمن) می‌شود
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
افزایش تعداد لنفوسیت ها معمولاً زمانی آشکار می‌شود که پزشک دستور انجام آزمایش‌هایی را به دلایل دیگر یا برای کمک به تشخیص بیماری دیگری که به آن مبتلا هستید، داده باشد.
با پزشک خود در مورد نتایج آزمایش صحبت کنید. تعداد زیاد لنفوسیت ها و نتیجهٔ سایر آزمایش‌ها، ممکن است علت بیماری شما را نشان دهد.
در اغلب موارد آزمایش‌های پیگیرانه طی چند هفته نشان می‌دهد که لنفوسیتوز برطرف شده است. در صورت عدم تغییر لنفوسیتوز، آزمایش‌های خون خاص می‌توانند مفید باشند. در صورت ادامه یافتن این وضعیت و یا مشخص نشدن علت، ممکن است پزشک، شخص را به متخصص بیماری‌های خونی (هماتولوژیست) ارجاع دهد.
