هیپوکسیمی

افت اکسیژن خون (هیپوکسیمی)، کاهش میزان اکسیژن خون به ویژه در شریان‌ها است. هیپوکسیمی نشانهٔ مشکلی مرتبط با تنفس یا گردش خون است و ممکن است منجر به علائم مختلفی از جمله تنگی نفس شود.

افت اکسیژن خون (هیپوکسیمی) با اندازه‌گیری میزان اکسیژن در نمونهٔ خونِ گرفته‌شده از شریان (گاز خون شریانی) تعیین می‌شود. این شرایط می‌تواند با اندازه‌گیری اشباع اکسیژن خون با استفاده از پالس اکسی‌متر – دستگاه کوچکی که به انگشت فرد متصل می‌شود- نیز تخمین زده شود.

اکسیژنِ شریانی طبیعی تقریباً 75 تا 100 میلی‌متر جیوه است. مقادیر کمتر از 60 میلی‌متر جیوه، معمولاً نشان‌دهندهٔ نیاز به اکسیژن اضافی است. خوانش طبیعی پالس اکسی‌متر معمولاً بین 95 تا 100 درصد است. مقادیر کمتر از 90 درصد پایین در نظر گرفته می‌شوند.

علل

فاکتورهای مختلفی برای تعذیهٔ مداوم سلول‌ها و بافت‌های بدن با اکسیژن مورد نیاز است:

• باید در هوای تنفس‌شده اکسیژن کافی وجود داشته باشد.
• ریه‌ها باید قادر به استنشاق هوای حاوی اکسیژن و بازدم دی اکسید کربن باشند.
• جریان خون باید قادر به گردش خون در ریه‌ها، جذب اکسیژن و حمل آن به تمام بدن باشد.

بروز مشکل در هر یک از این عوامل – مانند ارتفاع زیاد، آسم یا بیماری قلبی – ممکن است منجر به هیپوکسیمی، به ویژه در شرایط شدیدتر مانند ورزش یا بیماری شود. هنگامی که میزان اکسیژن خون پایین‌تر از سطح مشخصی قرار گیرد، ممکن است تنگی نفس، سردرد و سردرگمی یا بی‌قراری را در پی داشته باشد.