کتاب روایتی از تولد تا بلوغ بیمارستان محب کوثر که به تازگی توسط موسسه محب تالیف شده است، روایتی از تجارب موسسه محب در Public Private Partnership ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ (PPP) در بیمارستان محب کوثر است. در کتاب حاضر تلاش شده است تا در ابتدا داستان بیمارستان محب کوثر از زمان تولد با هدف مشارکت با بیمارستان دولتی حضرت فاطمه (س) با مدیریت مستقل، تا جوانه زدن با هدف مشارکت با بیمارستان دولتی مجاور با مدیریت بخش خصوصی، تا رشد پس از تفکیک بدون مشارکت و در نهایت تا بلوغ با تبدیل از بیمارستان چند تخصصی به یک بیمارستان عمومی خوش نام روایت شود. در گام دوم، وضعیت بیمارستان و اتفاقات رخ داده شده در دوره های زمانی جوانه زدن، رشد و بلوغ تحلیل شده و در پایان، درس های آموخته شده در این مسیر با زبانی ساده بیان گشته تا روشن گر آینده شود.

Public Private Partnership ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ (PPP) در حوزه سلامت یکی از راه حل های ارائه شده برای کمک به بهبود ساختارهای دولتی است. در این نوع از مشارکت ها هر یک از طرفین باید آورده ای را به اشتراک گذاشته و منافع و سود حاصل از مشارکت را به اشتراک بگذارند. موسسه محب و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز با همین هدف، تفاهم نامه ایجاد بیمارستان محب کوثر را در زمین بیمارستان حضرت فاطمه (س) امضا کردند تا این دو بیمارستان از طریق مشارکت به یکدیگر سود برسانند.
این مشارکت در ابتدا قرار بود با مدیریت مستقل دو بیمارستان دولتی و خصوصی مجاور انجام شود، اما براساس تفاهم نامه جدیدی که در شهریور 1393 امضا شد، به مشارکت با مدیریت ادغام شده زیر نظر بخش خصوصی تغییر کرد و بیمارستان جدیدی به نام محب حضرت فاطمه (س) شکل گرفت که قرار بود با 70 درصد ظرفیت خود به بیماران دولتی و 30 درصد ظرفیت به بیماران خصوصی سرویس دهد.

آورده دو طرف قرارداد :

آورده دولت در این مشارکت قرار بود به صورت کمک های مالی مستقیم (مانند واگذاری زمین بیمارستان به مدت 12 سال بدون پرداخت اجاره) و غیرمستقیم (مانند پرداخت ما به التفاوت تخت های دولتی و خصوصی و تسریع در پرداخت های بیمه با فراهم کردن وام با سود مناسب) و فراهم کردن زیرساخت های قانونی لازم (مانند تسهیل صدور پروانه بیمارستان با ماهیت ترکیبی دولتی-خصوصی و تسهیل پرداخت بیمه ها به ویژه بیمه های پایه) باشد. آورده موسسه محب نیز در این مشارکت، تفکر مدیریتی و توانمندی های فنی خود بود.

منفعت دو طرف قرارداد :

منفعت حاصل از این مشارکت برای بخش دولتی، تحویل گرفتن بیمارستان بازسازی شده حضرت فاطمه (س) از محل درآمدهای بیمارستان جدید با دیدگاه مدیریتی تغییر یافته براساس تفکر مدیریتی محب و با توانمندی های فنی منتقل شده از محب بود. لازم به ذکر است که با تاسیس بیمارستان جدید، حداقل 500 فرصت شغلی ایجاد می شد. منفعت موسسه محب نیز همان دستیابی به شعار موسسه محب در ارائه خدمات سلامت به همه اقشار مردم است و از آن جا که موسسه محب غیرانتفاعی است بنابراین انتفاع مالی از بیمارستان جدید ندارد.

ادغام دو بیمارستان :

ادغام دو بیمارستان از تاریخ اول دی ماه 1393 به مدت یک سال عملیاتی شد و علیرغم مشکلات مختلف، با تلاش های صادقانه و شبانه روزی، زیرساخت های دو بیمارستان از دید مدیریتی ادغام شدند. در طی این مدت پروانه بیمارستان به دلیل ابهام در ماهیت ترکیبی آن صادر نشد و بیمه ها بخصوص بیمه های پایه مانند بیمه تامین اجتماعی، مطالبات بیمارستان را پرداخت نکردند. وزارت بهداشت و دانشگاه ایران به عنوان طرف اول قرارداد نتوانستند کمکی به موسسه محب بکنند.
علی رغم مشکلات مالی، ادغام دو بیمارستان همچنان از طرف موسسه محب پشتیبانی می شد، اما حاشیه های مختلف ایجاد شده و اعتراض مدیریت، کارکنان و حتی پزشکان بخش دولتی نسبت به ادغام مدیریتی دو بیمارستان منجر به ابلاغ نامه لغو تفاهم نامه ادغام مدیریتی دو بیمارستان در اول دی ماه 1394 از سوی وزارت مربوطه شد و بیمارستان محب حضرت فاطمه (س) مجددا به دو بیمارستان حضرت فاطمه (س) و محب کوثر تفکیک شد.

وضعیت کنونی :

در حال حاضر بیمارستان محب کوثر، اجاره زمینی که بیمارستان در آن احداث شده را نیز به دانشگاه علوم پزشکی ایران پرداخت می کند و حدود 500-600 میلیارد ریال نیز از آن طلب دارد. در واقع استفاده از اصطلاح مشارکت بخش خصوصی و دولتی در مورد بیمارستان محب کوثر معنا ندارد زیرا دولت، وزارت بهداشت و دانشگاه ایران، آورده ای برای مشارکت نداشتند و در مقابل تمامی هزینه ها و فشارهای روانی به موسسه محب به عنوان مجموعه غیردولتی تحمیل شد.