کاهش تعداد اسپرم
کاهش تعداد اسپرم به این معنی است که تعداد اسپرم‌های موجود در مایعی که طی ارگاسم دفع می‌کنید (منی)، کمتر از حالت عادی باشد.
به کاهش تعداد اسپرم، الیگواسپرمی (oligospermia) هم می‌گویند. به عدم وجود اسپرم در مایع انزالی نیز آزواسپرمی (azoospermia) گفته می‌شود. در صورتی که تعداد اسپرم‌های موجود در مایع انزالی شما کمتر از 15 میلیون در هر میلی‌لیتر باشد، شما دچار الیگواسپرمی هستید.
کمبود تعداد اسپرم احتمال بارور شدن تخمک شریک جنسی توسط اسپرم‌های شما و در نتیجه، بارداری را کاهش می‌دهد. با این حال، هنوز هم تعداد زیادی از مردانِ دچار کمبود اسپرم، قادرند پدر شوند.
علائم
علامت اصلی کاهش تعداد اسپرم، ناتوانی در بچه‌دار شدن است. ممکن است علامت واضح دیگری وجود نداشته باشد. در بعضی از مردان، مشکلات زمینه‌ای از قبیل: ناهنجاری وراثتی کروموزومی، عدم تعادل هورمونی، اتساع وریدهای بیضه یا مشکلی که مسیر حرکت اسپرم‌ها را مسدود می‌کند، ممکن است سبب بروز علائمی شوند.
علائم کاهش تعداد اسپرم ممکن است شامل موارد زیر شوند:
- مشکلاتی در عملکرد جنسی؛ مثلاً: کاهش میل جنسی یا اختلال نعوظ
- درد، ورم یا وجود توده‌ای در ناحیه‌ٔ بیضه
- کم‌پشت شدن موی صورت و بدن یا سایر علائم ناهنجاری‌های کروموزومی یا هورمونی
زمان مراجعه به پزشک
در صورتی که پس از یک سال یا کمتر، مقاربت منظم و محافظت‌نشده انجام داده اما بچه‌دار نشوید یا علائم زیر را داشته باشید، به پزشک مراجعه کنید:
- مشکلات نعوظی یا انزالی، کاهش میل جنسی یا سایر مشکلات مربوط به عملکرد جنسی
- درد، ناراحتی، ورم یا وجود توده‌ای در ناحیه‌ٔ بیضه
- داشتن سابقه‌ٔ مشکلات بیضه، پروستات و مشکلات جنسی
- عمل جراحی کشاله‌ٔ ران، بیضه، پنیس (آلت تناسلی مردانه) یا کیسهٔ بیضه
علل
تولید اسپرم فرآیندی پیچیده است و نیازمند عملکرد طبیعی بیضه‌ها و غدد هیپوتالاموس و هیپوفیز (ارگان‌هایی در مغز که آغازگر فرآیند تولید اسپرم هستند) است. پس از تولید اسپرم در بیضه‌ها، لوله‌های ظریفی آن‌ها را حمل می‌کنند تا اینکه با منی ترکیب شوند و طی انزال از آلت تناسلی خارج گردند. اگر در هر کدام از فرآیندهای فوق مشکلی رخ دهد، تولید اسپرم‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
همچنین ممکن است در شکل (مورفولوژی)، حرکت و عملکرد اسپرم‌ها هم مشکلاتی به وجود بیاید.
البته غالباً علت کمبود تعداد اسپرم مشخص نیست.
علل پزشکی
کمبود تعداد اسپرم می‌تواند ناشی از بعضی از بیماری‌ها و روش‌های درمانی باشد. برخی از این موارد عبارتند از:
- واریکوسل. واریکوسل (تورم وریدهای بیضه) شایع‌ترین عامل قابل درمان ناباروری در مردان است؛ هر چند دلیل اصلی اینکه واریکوسل سبب ناباروری می‌شود مشخص نیست اما احتمالاً این موضوع به دمای غیرعادی بیضه‌ها مربوط باشد. واریکوسل منجر به کاهش کیفیت اسپرم‌ها می‌شود.
- عفونت. بعضی از عفونت‌ها می‌توانند تولید یا سلامت بیضه‌ها را تحت تأثیر قرار دهند یا با ایجاد آسیب‌هایی باعث انسداد مسیر عبور اسپرم‌ها شوند. از جمله این عفونت‌ها می‌توان به التهاب اپی‌دیدیم (اپی‌دیدیمیت)، التهاب بیضه (اورکیت) و بعضی از عفونت‌های منتقله از راه جنسی، مثل: سوزاک و HIV اشاره کرد. اگرچه بعضی از عفونت‌ها آسیبی دائمی به بیضه‌ها وارد می‌کنند ولی در اغلب موارد می‌توان اسپرم‌ها را استخراج کرد.
- مشکلات انزالی. انزال رتروگراد (پس‌رونده) به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، طی ارگاسم، منی به جای اینکه از نوک آلت تناسلی خارج شود، وارد مثانه می‌گردد. مشکلات مختلفی می‌توانند سبب انزال رتروگراد (پس‌رونده) یا عدم انزال شوند؛ مثلاً: دیابت، آسیب‌های نخاعی و جراحی مثانه، پروستات یا میزراه.
مصرف بعضی از داروها هم ممکن است منجر به مشکلات انزالی شود؛ مثلاً: داروهای کاهش فشار خون که به آن‌ها آلفا بلاکر (alpha blocker) هم گفته می‌شود. برخی از مشکلات انزالی قابل درمان هستند و برخی دیگر خیر. در بیشتر مواردِ مشکلات انزالی غیرقابل درمان، هنوز هم می‌توان اسپرم‌ها را مستقیماً از بیضه‌ها استخراج کرد.
- آنتی‌بادی‌هایی که به اسپرم‌ها حمله می‌کنند. آنتی‌بادی‌های ضداسپرم، گروهی از سلول‌های سیستم ایمنی هستند که به اشتباه اسپرم‌ها را به عنوان عوامل مهاجم تلقی می‌کنند و اقدام به نابودی آن‌ها می‌نمایند.
- تومورها. سرطان‌ها و تومورهای خوش‌خیم می‌توانند از طریق غدد ترشح‌کننده‌ٔ هورمون‌های مرتبط با تولید مثل (مثل: غده‌ٔ هیپوفیز) یا از طرق ناشناخته، به طور مستقیم روی دستگاه تولید مثلی مردان تأثیر بگذارند.
- بیضه‌های نزول‌نکرده. گاهی اوقات در طی تکامل جنینی یک یا هر دو بیضه موفق نمی‌شوند که از شکم به داخل کیسه‌ای که در حالت عادی، بیضه‌ها را در خود نگه می‌دارد (کیسهٔ بیضه) نزول کنند. عامل بیشتر ناباروری‌ها در مردان همین مشکل است.
- عدم تعادل هورمونی. هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه‌ها هورمون‌هایی را ترشح می‌کنند که برای تولید اسپرم ضروری است. وقوع تغییراتی در این هورمون‌ها یا در هورمون‌های سایر سیستم‌ها، مثل: غده‌های تیروئید و فوق‌کلیه، ممکن است در تولید اسپرم اختلال ایجاد نماید.
- نقص لوله‌های حمل‌کننده‌ٔ اسپرم. لوله‌های مختلف زیادی اسپرم‌ها را حمل می‌کنند. این لوله‌ها ممکن است بر اثر عوامل متعددی مسدود شوند؛ مثلاً: آسیب‌های غیرعمدی در جراحی، عفونت‌های قبلی، تروما و رشد غیر طبیعی (مثلاً بر اثر فیبروز کیستیک یا بیماری‌های وراثتی مشابه).
انسداد در هر جایی می‌تواند رخ دهد: داخل بیضه‌ها، در لوله‌هایی که اسپرم را از بیضه خارج می‌کنند، در اپی‌دیدیم، در واز دفران، نزدیک مجاری انزالی یا در میزراه.
- نقص‌های کروموزومی. بعضی از اختلالات ژنتیکی، مانند: سندرم کلاین‌فلتر (که در آن مردان به جای یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y، دو X و یک Y دارند) باعث تکامل غیرعادی دستگاه تناسلی مردان می‌شوند.
- بیماری سلیاک. بیماری سلیاک نوعی اختلال گوارشی است که بر اثر حساسیت به گلوتن ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث ناباروری مردان شود. ممکن است با اتخاذ یک رژیم غذایی فاقد گلوتن، باروری فرد ارتقا یابد.
- بعضی از روش‌های درمانی. درمان جایگزینی تستسترون، استفاده‌ٔ طولانی‌مدت از استروئیدهای آنابولیک، معالجه‌‌ٔ سرطان (شیمی‌درمانی)، بعضی از داروهای ضدقارچی و آنتی‌بیوتیک‌ها، بعضی از داروهای زخم معده و تعدادی از روش‌های درمانی دیگر، می‌توانند در تولید اسپرم اختلال ایجاد کنند و سبب کاهش باروری مردان شوند.
- جراحی‌های قبلی. بعضی از عمل‌های جراحی، مثل: وازکتومی، درمان فتق اینگوینال (مغبنی)، جراحی کیسهٔ بیضه یا بیضه‌ها، جراحی پروستات، جراحی‌های بزرگ شکمی که برای درمان سرطان‌های بیضه و راست‌روده انجام می‌شوند و …، ممکن است باعث عدم حضور اسپرم در مایع انزالی شوند. در بیشتر موارد، می‌توان به کمک عمل جراحی انسدادها را برطرف کرد یا اسپرم‌ها را به طور مستقیم از اپی‌دیدیم و بیضه استخراج نمود.
علل محیطی
قرارگیری در معرض بعضی از عوامل محیطی می‌تواند تولید یا عملکرد بیضه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد؛ این عوامل عبارتند از:
- مواد شیمیایی صنعتی. قرارگیری طولانی‌مدت در معرض بنزن، تولوئن، زایلین، علفکشها، آفت‌کش‌ها، حلال‌های آلی، مواد رنگ‌آمیزی و سرب، ممکن است سبب کمبود تعداد اسپرم شود.
- قرارگیری در معرض فلزات سنگین. قرارگیری در معرض سرب و سایر فلزات سنگین می‌تواند منجر به ناباروری شود.
- اشعه‌ٔ ایکس و سایر تشعشعات. قرارگیری در معرض تشعشعات می‌تواند تولید اسپرم‌ها را کاهش دهد؛ بازگشت تولید اسپرم به حالت عادی ممکن است چند سال طول بکشد. قرارگیری در معرض دوز بالای تشعشعات می‌تواند تولید اسپرم را برای همیشه کاهش دهد.
- قرارگیری بیضه‌ها در معرض دمای بالا. دماهای بالا تولید و عملکرد اسپرم را مختل می‌کنند. اگرچه پژوهش‌ها محدود و غیرقطعی هستند ولی استفاده‌ٔ زیاد از سونا و جکوزی ممکن است به طور موقت باعث کمبود تعداد اسپرم شود.
همچنین نشستن‌های طولانی‌مدت، پوشیدن لباس‌های تنگ و کار با لپ‌تاپ برای بازه‌های زمانی طولانی ممکن است دمای داخلی کیسهٔ بیضه را افزایش داده و به طور جزئی تولید اسپرم را کاهش دهد.
سلامت، سبک زندگی و سایر علل
سایر علل کمبود تعداد اسپرم عبارت‌اند از:
- مصرف بعضی از مواد. استروئیدهای آنابولیک که برای افزایش رشد و قدرت عضلات مصرف می‌شوند، می‌توانند سبب کوچک شدن بیضه‌ها و کاهش تولید اسپرم شوند. مصرف کوکائین و ماریجوانا هم ممکن است تعداد و کیفیت اسپرم‌ها را کاهش دهد.
- مصرف الکل. مصرف الکل می‌تواند باعث کاهش سطح تستسترون و کاهش تولید اسپرم شود.
- شغل. بعضی از مشاغل، مثل: جوشکاری یا مشاغلی که مستلزم نشستن‌های طولانی‌مدت هستند، مانند: رانندگی کامیون، ممکن است سبب افزایش خطر ابتلا به ناباروری شوند. البته در رابطه با این موضوع، داده‌ها ضد و نقیض‌اند.
- استعمال دخانیات. تعداد اسپرم‌ها در مردانی که دخانیات مصرف می‌کنند، ممکن است کمتر از آن‌هایی باشد که دخانیات مصرف نمی‌کنند.
- فشار عاطفی. فشار شدید یا طولانی‌مدت عاطفی، مانند: داشتن استرس در مورد باروری، ممکن است باعث تداخل در هورمون‌هایی شود که برای تولید اسپرم لازم‌اند.
- افسردگی. افسرده‌بودن ممکن است تأثیری منفی بر غلظت اسپرم بگذارد.
- وزن. چاقی می‌تواند به چند روش در باروری اختلال ایجاد کند؛ مثلاً: به طور مستقیم بر اسپرم‌ها تأثیر بگذارد و منجر به تغییرات هورمونی‌ای شود که باروری مردان را کاهش می‌دهد.
- مسائل مربوط به آزمایش اسپرم. در صورتی که نمونه‌ٔ اسپرم شما به فاصله‌ٔ کوتاهی پس از آخرین انزال یا پس از یک بیماری یا رخداد پراسترس گرفته شود یا اینکه به دلیل دور ریخته‌شدن بخشی از منی در هنگام جمع‌آوری، نمونه شامل تمام مایع انزالی شما نباشد، ممکن است به اشتباه کمبود تعداد اسپرم را در شما تشخیص دهند. به همین دلیل، به طور کلی نمونه‌های مختلفی در یک بازه‌ٔ زمانی از شما گرفته می‌شود و بر اساس نتایج حاصل از آن‌ها، تشخیص نهایی را اعلام می‌کنند.
ریسک‌فاکتورها
کمبود تعداد اسپرم و سایر مشکلاتی که باعث این کمبود می‌شوند، تعدادی ریسک‌فاکتور دارند؛ این ریسک‌فاکتورها شامل موارد زیر می‌شوند:
- استعمال دخانیات
- مصرف الکل
- مصرف بعضی از مواد مخدر
- داشتن اضافه‌وزن
- داشتن افسردگی یا استرس شدید
- ابتلا به بعضی از عفونت‌ها در گذشته یا در زمان کنونی
- قرارگیری در معرض سموم
- قرارگیری بیضه‌ها در معرض دمای بالا
- داشتن سابقه‌ٔ آسیب‌‌دیدگی بیضه
- داشتن مشکلات باروری به طور مادرزادی، یا داشتن یک خویشاوند خونی (مثل: پدر یا برادر) که دچار مشکلات باروری باشد.
- داشتن مشکلاتی همچون: تومورها یا بیماری‌های مزمن
- تحت درمان قرار گرفتن برای سرطان (مثلاً با شیمی‌درمانی)
- مصرف بعضی از داروها
- داشتن سابقه‌ٔ وازکتومی یا جراحی ماژور شکم یا لگن
- عدم نزول بیضه‌ها در دوران جنینی
عوارض ثانویه
ناباروری ناشی از کمبود تعداد اسپرم می‌تواند هم برای شما و هم برای همسرتان استرس‌زا باشد. عوارض ثانویه‌ٔ آن عبارتند از:
- عمل جراحی یا سایر اقدامات درمانی برای برطرف کردن مشکل زمینه‌ای کمبود تعداد اسپرم
- روش‌های پرهزینه و پیچیده‌ٔ کمک‌باروری؛ مثل: لقاح آزمایشگاهی (IVF)
- استرس ناشی از ناتوانی در بچه‌دار شدن
پیشگیری
برای حفظ باروری، از عواملی که کمیت و کیفیت اسپرم‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، دوری کنید؛ مثلاً:
- از استعمال دخانیات خودداری کنید.
- مصرف الکل را محدود یا قطع نمایید.
- از مصرف مواد مخدر بپرهیزید.
- درباره‌ٔ داروهایی که بر تعداد اسپرم‌ها تأثیر می‌گذارند، با پزشک خود صحبت کنید.
- به وزن مناسب برسید.
- از قرارگیری در معرض گرما بپرهیزید.
- استرس خود را مدیریت کنید.
- از قرارگیری در معرض آفت‌کش‌ها، فلزات سنگین و سایر سموم خودداری کنید.
تشخیص
اگر به خاطر ناتوانی در باردار کردن همسرتان به پزشک مراجعه کرده‌اید، او سعی خواهد کرد که علت مشکل شما را پیدا کند. حتی اگر پزشک گمان کند که علت ناباروری، کاهش تعداد اسپرم است، پیشنهاد می‌شود که همسرتان هم برای بررسی سایر علل ناباروری مورد ارزیابی قرار گیرد و تعیین شود که آیا شما به روش‌های کمک‌باروری نیاز دارید یا خیر.
تست‌ها و فرآیندهای تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر شوند:
معاینه‌ٔ فیزیکی کلی و شرح سابقه‌ٔ پزشکی
این مورد شامل معاینه‌ٔ دستگاه تناسلی و پرسیدن سؤالاتی راجع به اختلالات ژنتیکی، مشکلات مزمن، بیماری‌ها، آسیب‌ها و جراحی‌هایی می‌شود که می‌توانند باروری را تحت تأثیر قرار دهند. پزشکتان همچنین ممکن است که در مورد عادات و تکامل جنسی شما سؤالاتی بپرسد.
آنالیز منی
کاهش تعداد اسپرم در بخشی از فرآیند آنالیز اسپرم تشخیص داده می‌شود. به طور کلی، برای تعیین تعداد اسپرم، منی را در زیر میکروسکوپ بررسی می‌کنند تا ببینند در هر کدام از مربع‌های ساختار شطرنجی چند اسپرم وجود دارند.
نمونه‌ٔ اسپرم را می‌توان به چند روش مختلف به دست آورد؛ مثلاً می‌توان خودارضایی کرد یا در صورت داشتن باورهای مذهبی و فرهنگی‌ای که خودارضایی را مجاز نمی‌دانند، می‌توان به روش دیگری انزال را در محفظه‌‌ای مخصوص انجام داد.
اسپرم‌های جدید به طور دائم در بیضه‌ها تولید می‌شوند و بلوغ آن‌ها 42 تا 76 روز زمان نیاز دارد. بنابراین آنالیز اسپرم کنونی، شرایط محیطی شما را در طی 3 ماه اخیر نشان می‌دهد. هر تغییر مثبتی هم که در شما رخ داده باشد، تا چند ماه خودش را نشان نمی‌دهد.
یکی از شایع‌ترین علل کاهش تعداد اسپرم، جمع‌آوری ناکامل یا نامناسب نمونه‌ٔ اسپرم است. همچنین تعداد اسپرم‌ها غالباً بالا و پایین می‌رود. به همین دلیل، بیشتر پزشکان دادن دو یا چند نمونه‌ٔ اسپرم را در طول زمان تجویز می‌کنند تا از سازگاری نتایج آن‌ها با یکدیگر مطمئن شوند.
برای افزایش دقت نمونه‌گیری، پزشک نکات زیر را توصیه خواهد کرد:
- مطمئن شوید که در هنگام انزال، تمام منی را در ظرف یا کاندوم مخصوص جمع‌آوری بریزید.
- نمونه‌گیری را به فاصله‌ٔ 2 تا 11 روز از آخرین انزال خود انجام دهید.
- نمونه‌گیری دوم را به فاصله‌ٔ حداقل 2 هفته پس از نمونه‌گیری اول انجام دهید.
- از لوبریکانتها (روان‌کننده) استفاده نکنید چون این مواد می‌توانند تحرک اسپرم را تحت تأثیر قرار دهند.
نتایج آنالیز منی
تراکم نرمال منی، بازه‌ای از 15 میلیون تا بیش از 200 میلیون اسپرم در هر میلی‌لیتر است. در صورتی که تعداد اسپرم‌های شما در هر میلی‌لیتر منی کمتر از 15 میلیون باشد یا اینکه در کل منی خود کمتر از 39 میلیون اسپرم داشته باشید، دچار کمبود تعداد اسپرم هستید.
با کاهش تعداد اسپرم احتمال باردار کردن همسرتان هم کاهش می‌یابد. بعضی از مردان هیچ اسپرمی در منی خود ندارند؛ به این وضعیت، آزواسپرمی (azoospermia) گفته می‌شود.
عوامل متعددی در تولید مثل دخیل‌اند و تعداد اسپرم تنها یکی از آن‌هاست. بعضی از مردانِ دچار کمبود تعداد اسپرم می‌توانند پدر شوند؛ از طرف دیگر، بعضی از مردان دارای تعداد طبیعی اسپرم قادر به بچه‌دار شدن نیستند. پس حتی اگر تعداد اسپرم‌های شما طبیعی باشد باز هم عوامل مهم دیگری وجود دارند که باروری را تحت تأثیر قرار دهند؛ مانند: تحرک اسپرم‌ها.
سایر تست‌ها
بسته به یافته‌های اولیه، پزشکتان ممکن است تست‌های دیگری را هم برای یافتن علت کمبود تعداد اسپرم و سایر علل ناباروری شما تجویز نماید. این تست‌ها عبارت‌اند از:
- سونوگرافی کیسهٔ بیضه. در این روش، به منظور مشاهده‌ٔ بیضه‌ها و ساختارهای مجاور از امواج صوتی با فرکانس بالا استفاده می‌شود.
- اندازه‌گیری سطح هورمون‌ها. پزشکتان ممکن است برای اندازه‌گیری سطح هورمون‌های ترشح‌شده توسط غده‌ٔ هیپوفیز و بیضه‌ها (که نقشی کلیدی در تکامل جنسی و تولید اسپرم ایفا می‌کنند)، برایتان آزمایش خون تجویز کند.
- آزمایش ادرار پس از انزال. وجود اسپرم در ادرار می‌تواند نشان‌دهنده‌ٔ آن باشد که اسپرم‌ها در طی انزال، به جای خروج از آلت تناسلی، به سمت مثانه برمی‌گردند (انزال رتروگراد).
- تست‌های ژنتیکی. عوامل ژنتیکی می‌توانند باعث شوند که تعداد اسپرم‌ها خیلی کم باشد. با آزمایش خون می‌توان تغییرات جزئی کروموزم Y (نشانه‌ای از ناهنجاری ژنتیکی) را تشخیص داد. همچنین ممکن است برای تشخیص بیماری‌های مختلف مادرزادی یا وراثتی، تست‌های ژنتیکی تجویز شوند.
- بیوپسی بیضه. در این روش توسط یک سوزن نمونه‌ای از سلول‌های بیضه را برمی‌دارند. نتایج بیوپسی بیضه می‌تواند نشان دهد که تولید اسپرم‌ها طبیعی است یا خیر. در صورت طبیعی بودن تولید اسپرم‌ها، مشکل شما احتمالاً در نتیجه‌ٔ انسداد یا سایر مشکلات مربوط به حمل اسپرم‌ها ایجاد شده است. التبه بیوپسی بیضه را تنها در شرایط خاص به کار می‌برند؛ استفاده از این روش برای تشخیص علت ناباروری رایج نیست.
- تست‌های شناسایی آنتی‌بادی‌های ضداسپرم. این تست‌ها به منظور شناسایی دسته‌ای از سلول‌های ایمنی (آنتی‌بادی‌ها) که به اسپرم‌ها حمله می‌کنند و عملکرد آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، به کار می‌روند. انجام این تست‌ها رایج نیست.
- تست‌های مخصوص عملکرد اسپرم. از این تست‌ها می‌توان برای بررسی مواردی از قبیل: تعداد اسپرم‌هایی که پس از انزال زنده می‌مانند، کیفیت ورود آن‌ها به داخل تخمک و مشکلات احتمالی در اتصال آن‌ها به تخمک، استفاده نمود. این تست‌ها به ندرت استفاده می‌شوند و اغلب تغییر قابل توجهی در روند درمان ایجاد نمی‌کنند.
- سونوگرافی ترنس‌رکتال. در این فرآیند یک میله‌ٔ روغن‌کاری‌شده‌ٔ کوچک را وارد راست‌روده می‌کنند تا پروستات را بررسی کنند و ببینند آیا در مسیر لوله‌های حمل‌کننده‌ٔ اسپرم (مجاری انزالی و وزیکول سمینال) انسدادی وجود دارد یا خیر.
درمان
درمان کمبود تعداد اسپرم شامل موارد زیر می‌شود:
- عمل جراحی. برای مثال غالباً می‌توان واریکوسل و انسداد واز دفران را توسط جراحی برطرف نمود یا وازکتومی را به حالت قبلی برگرداند. در مواردی که هیچ اسپرمی در مایع انزالی یافت نمی‌شود، اغلب می‌توان اسپرم‌ها را توسط تکنیک‌های استخراج اسپرم، به طور مستقیم از بیضه یا اپی‌دیدیم استخراج کرد.
- درمان عفونت‌ها. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند عفونت‌های مجرای تناسلی را برطرف کنند ولی این روش، همیشه باعث بازگرداندن باروری فرد نمی‌شود.
- درمان مشکلات مقاربتی. می‌توان با مصرف داروها یا مراجعه به مشاور، توانایی باروری را در مشکلاتی از قبیل: اختلال نعوظ یا زودانزالی، ارتقا داد.
- درمان‌ها و داروهای هورمونی. در مواردی که علت ناباروری، بالا یا پایین بودن سطح بعضی از هورمون‌ها یا نحوه‌ٔ استفاده‌ٔ بدن از هورمون‌ها باشد، پزشکتان ممکن است روش جایگزینی هورمون یا مصرف بعضی از داروها را برایتان تجویز کند.
- روش‌های کمک‌باروری (ART). بسته به شرایط و خواست شما، این روش‌ها می‌توانند شامل به دست آوردن اسپرم از طریق انزال طبیعی، عمل جراحی یا افراد اهداکننده باشند. سپس این اسپرم‌ها به داخل مجرای تناسلی زن تزریق می‌شوند یا در روش‌هایی مثل IVF یا تزریق داخل‌سیتوپلاسمی به کار می‌روند.
اگر درمان مؤثر واقع نشود
در موارد نادر، مشکلات باروری مردان قابل درمان نیست و بچه‌دار شدن آن‌ها غیرممکن است. در چنین مواردی، شما و همسرتان می‌توانید از جنین اهدایی استفاده کنید یا بچه‌ای را به فرزندی قبول کنید.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی
با انجام این کارها در منزل می‌توانید احتمال باردار کردن همسرتان را افزایش دهید:
- افزایش دفعات برقراری رابطه‌ٔ جنسی. در صورتی که از حداقل چهار روز قبل از تخمک‌گذاری، روابط جنسی منظمی داشته باشید (هر روز یا چند روز یکبار)، احتمال باردار شدن همسرتان افزایش می‌یابد.
- داشتن رابطه‌ٔ جنسی در زمانی که احتمال لقاح وجود دارد. زنان در هنگام تخمک‌گذاری احتمال دارد که باردار شوند؛ زمان تخمک‌گذاری، در وسط چرخه‌ٔ قاعدگی، بین دو دورهٔ متوالی قاعدگی است. با برقراری رابطه‌ٔ جنسی در زمان تخمک‌گذاری می‌توان مطمئن بود که اسپرم‌ها (که می‌توانند برای چند روز زنده بمانند) در زمانی که احتمال لقاح وجود دارد، در دستگاه تناسلی زن حضور خواهند داشت.
- خودداری از مصرف لوبریکانتها (روان‌کننده‌ها). بعضی از مواد مانند: ژل آستروگلاید یا K-Y، لوسیون‌ها و بزاق دهان ممکن است به تحرک و عملکرد اسپرم‌ها لطمه بزنند. نام انواع لوبریکانت‌هایی را که برای اسپرم‌ها بی‌ضرر هستند، از پزشک خود بپرسید.
سایر روش‌های درمانی
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مکمل‌های زیر می‌توانند بر کمیت یا کیفیت اسپرم‌ها تأثیر مثبت داشته باشند:
- سیاه‌دانه
- کوآنزیم Q10
- فولیک‌اسید
- شاه‌بلوط هندی (آئسین)
- ال کارنیتین
- جینسینگ آسیایی
- روی
پیش از مصرف هر کدام از این مواد با پزشک خود راجع به مزایا و معایب آن صحبت کنید؛ مصرف زیاد بعضی از آن‌ها برای مدت طولانی می‌تواند مضر باشد.
پزشکانی که به شما کمک می کنند
راضیه رحیمی
ممنونم، برنامه خوبی بود، مشکلی نبود. خدا خیرتان دهد
محمدرضا عربی
برنامه ویزيت آنلاین عالی بود، ممنونم
رقیه افشاری
بسیاری عالی بود، وقت ویزیت ساعت 8 بود، دکتر اخیاری ساعت 8:05 آنلاین شدند. تصمیم دارم برای مادرم هم از متخصص گوارش نوبت ویزیت آنلاین بگیرم.
حدیقه همت‌خانی
مشکلی نبود، مجددا پس از آزمایش دوباره از دکتر صفاری وفت می‌گیرم.
عباس عباس زاده
در طول سه روز گذشته که به صورت بستری در مجموعه بیمارستان محب و بخش CCU بستری بودم با دیدن نوع برخورد و اکرام بیماران تحت تاثیر واقع شدم. همیشه در ذهنم آرزوی این را داشتم در ایران خودمان اکرام ارباب رجوع و خاصه بیماران به نحو احسنت انجام پذیرد. ولی این آرزو را تا به امروز در هیچ مجموعه دیگری مثل این بیمارستان تجربه نکرده بودم.
قطعا راه دشواری تا رسیدن به اهداف عالیه شما و دیگر مدیران پیش رو دارید، اما یقینا این مجموعه پتانسیل بهتر شدن و الگو قرارگرفتن را دارد. به عنوان یک مراجعه کننده اولا : ممنون و سپاس، دوما : در این راه پیش رو و پرتلاش باشید، و سوما : نقاط قوت مدیریت خود را حفظ و نقاط ضعف را شناسائی فرمائید. پرسنل این بخش با تمام بیماران، چه پیر و جوان، با محبت و انگیزه خدمت برخورد داشتند.
آمادگی دارم به نوبه خود از تک تک این عزیزان تقدیر نمایم : سرکار خانم های پرستاران یوسفی . خردمند و …، بهیاران شهروز محمودی و …، خدمه زحمتکش و …. همه عزیزان. پزشکان محترم و حاذق که بنده از خانم دکتر ثابتی تکریم و خضوع دارم.
مهدی امین الرعایا
اینجانب مهدی امین الرعایا که در تاریخ 26/6/97 توسط استاد گرانقدر جناب آقای دکتر مرزبان و تیم فرهیخته و دانشمند همراه ایشان تحت عمل CABG قرار گرفته ام، بدینوسیله مراتب تشکر، قدردانی و امتنان خود را از زحمات بی شائبه و نیز فرشتگان مهربان و توانمندی که به عنوان پرستار در آن بیمارستان معظم مشغول ارائه خدمت خصوصا در بخش های ICU-OH1 و بخش آفتاب هستند، اعلام میدارم و آرزومند موفقیت های روز افزون شما در ادامه خدمت های بیشتر به جامعه دردمندان هستم.
البتع لازم به ذکر است مدیریت مهمانداری و همکاری کلیه پرسنل آن بیمارستان در حد قابل تقدیر میباشد.
