نورومای مورتون

نورومای مورتون بیماری دردناکی است که زیر سرپنجهٔ پا و اغلب ناحیهٔ بین انگشت سوم و چهارم را درگیر می‌کند. افراد مبتلا به این بیماری، احساس می‌کنند در کفششان سنگریزه وجود دارد یا جوراب در زیر پایشان تا خورده‌ است.

در نورومای مورتون بافت اطراف یکی از اعصابی که به انگشتان پا عصب‌دهی می‌کند، ضخیم می‌شود. این موضوع سبب ایجاد دردی تیز و سوزاننده زیر سرپنجهٔ پا می‌شود. فرد ممکن است در انگشتان پا احساس تیرکشیدن، سوزش یا کرختی داشته باشد. بیماری نورومای مورتون با پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند ارتباط دارد. در بسیاری از افراد با تغییر کفش پاشنه‌بلند به کفش‌های پاشنه‌کوتاه که در سرپنجهٔ خود فضای بیشتری دارند، درد تسکین می‌یابد. گاهی اوقات تزریق کورتیکواستروئید یا جراحی، ضرورت می‌یابد.

 

نشانه‌ها

معمولاً در این بیماری علائم خارجی – مانند برآمدگی – وجود ندارد. در عوض، فرد ممکن است نشانه‌های ذیل را داشته باشد:

  • احساس وجود سنگ‌ریزه در کفش
  • درد سوزاننده زیر سرپنجهٔ پا که ممکن است به انگشتان پا نیز انتشار داشته باشد
  • احساس گزگز شدن یا کرختی در انگشت پا

 

زمان مراجعه به پزشک

اگر درد پا بیش از چند روز طول کشید بهتر است نادیده گرفته نشود. اگر در پای خود درد سوزشی احساس می‌کنید و این درد علی‌رغم تغییر کفش و اصلاح فعالیت‌هایی که به پا فشار وارد می‌کند بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید.

 

علل

به نظر می‌رسد که نورومای مورتون در پاسخ به تحریک، تحت فشار قرار گرفتن یا آسیب دیدن یکی از اعصابی که به انگشتان پا عصب‌دهی می‌کنند، رخ می‌دهد.

 

عوامل خطر

از جمله عواملی که به نظر می‌رسد در ایجاد بیماری نورومای مورتون نقش داشته باشند، شامل موارد زیر می‌شود:

  • کفش پاشنه‌بلند. پوشیدن کفش پاشنه‌بلند، تنگ و نامناسب و غیر اندازه، فشار بیشتری به انگشتان پا و زیر سرپنجهٔ پا وارد می‌کند.
  • ورزش‌های خاص. شرکت در فعالیت‌های ورزشی پربرخورد، مانند دویدن، پا را در معرض آسیب‌های ضربه‌ایِ مکرر قرار می‌دهد. ورزش‌هایی که نیاز به پوشیدن کفش تنگ دارند – مانند اسکی در برف یا صخره‌نوردی – انگشتان پا را تحت فشار قرار می‌دهند.
  • بدشکلی‌های پا. افرادی که دچار انحراف شست پا، شست پای چکشی، قوس پای بلند یا کف پای صاف هستند، با احتمال بیشتری به نورومای مورتون مبتلا می‌شوند.

تشخیص

در طول معاینهٔ بالینی، پزشک با فشار دادن پا به دنبال توده یا محل دردناک می‌گردد. همچنین ممکن است احساس کنید استخوان‌های پا با صدای «ترق» جا افتادند.

 

روش‌های تصویربرداری

در تشخیص نورومای مورتون، برخی از روش‌های تصویربرداری کارآمدتراند:

  • گرافی‌ها. پزشک ممکن است جهت رد علل دیگر درد پا – مانند شکستگی استرسی – دستور گرافی دهد.
  • اولتراسوند. این تکنولوژی با استفاده از امواج صوتی، از ساختارهای داخلی تصاویری در زمان واقعی تهیه می‌کند. اولتراسوند به‌خصوص در آشکارسازی ناهنجاری‌های بافت نرم، مانند نوروماها، کارآمد است.
  • تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI). ام‌آرآی (MRI) نیز می‌تواند با استفاده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی، تصاویر خوبی از بافت‌های نرم تهیه کند. اما این روش گران است و اغلب در افرادی استفاده می‌شود که مبتلا به نوروما هستند اما هیچ نشانه‌ای ندارند.

 

درمان

نوع درمان بستگی به شدت نشانهٔ فرد مبتلا دارد. احتمالاً پزشک در ابتدا درمان‌های حمایتی را توصیه می‌کند.

 

فیزیک‌درمانی

محافظ‌های قوس کف پا، در داخل کفش قرار می‌گیرند و به کاهش فشار وارده بر عصب کمک می‌کنند. این محافظ‌ها را می‌توان بدون نیاز به نسخهٔ پزشک خریداری نمود. البته پزشک ممکن است کفی کفش سفارشی و فردی‌سازی‌شده تجویز کند. این کفی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که به‌طور دقیق با شکل پای فرد تناسب داشته باشد.

 

جراحی و روش‌های درمانی دیگر

اگر درمان‌های حمایتی در بهبود فرد مؤثر نباشند، پزشک ممکن است موارد ذیل را توصیه کند:

  • آمپول‌ها. تزریق استروئید به ناحیهٔ دردناک در برخی از افراد سودمند واقع می‌شود.
  • جراحی کاهش فشار. در برخی موارد، جراح می‌تواند با بریدن ساختارهای نزدیک عصب – مانند رباط‌هایی که برخی از استخوان‌های جلوی پا را به یکدیگر متصل می‌کنند – فشار وارده بر عصب را کاهش دهد.
  • برداشتن عصب. اگر درمان‌های دیگر در تسکین درد مؤثر واقع نشدند، ممکن است برداشتن ناحیهٔ رشدیافته به وسیلهٔ جراحی ضرورت یابد. اگرچه این جراحی معمولاً موفقیت‌آمیز است، ممکن است به کرختی دائمی در انگشتان درگیر پا نیز منجر شود.

 

شیوهٔ زندگی و درمان‌های خانگی

از جمله اقدامات مراقبت از خودی که در تسکین درد نورومای مورتون کمک‌کننده‌اند، شامل موارد زیر می‌شود:

  • مصرف داروهای ضدالتهاب. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که بدون نیاز به نسخهٔ پزشک فروخته می‌شوند – مانند ایبوپروفن و ناپروکسن – تورم و درد را کاهش می‌دهند.
  • ماساژ با یخ. ماساژ منظم پا با یخ به کاهش درد کمک می‌کند. لیوانی کاغذی یا فومی را با آب پر کرده، در فریزر بگذارید، سپس یخ را روی محل دردناک بغلتانید.
  • تعویض کفش. از پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند یا تنگ اجتناب کنید. کفشی را انتخاب کنید که سرپنجهٔ پهن داشته باشد و کم‌عمق نباشد.
  • استراحت. به مدت چند هفته فعالیت‌های خود مانند دویدن، ورزش‌های ایروبیک یا رقصیدن را کاهش دهید. این فعالیت‌ها پا را در معرض ضربه‌های زیادی قرار می‌دهند.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص