زود انزالی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، مرد در طی مقاربت پیش از آنکه خودش یا همسرش تمایل داشته باشد، دچار انزال می‌شود. زود انزالی یک مشکل رایج است. هر چند برآوردها متفاوتند ولی تقریباً از هر سه مرد، یک نفرشان گفته‌اند گاهی اوقات دچار این مشکل می‌شوند.
در صورتی که هر از چند گاهی دچار زودانزالی شوید، جای نگرانی وجود ندارد؛ اما در صورت داشتن موارد زیر شما مبتلا به زود انزالی تشخیص داده می‌شوید:
- همیشه یا تقریباً همیشه تا اولین دقیقه‌ی دخول دچار انزال می‌شوید.
- همیشه یا تقریباً همیشه در طی مقاربت در به تأخیر انداختن انزال ناتوانید.
- احساس پریشانی و سرخوردگی می‌کنید و به همین دلیل تمایل دارید از صمیمیت جنسی پرهیز کنید.
هم عوامل روانی و هم عوامل بیولوژیکی در زود انزالی نقش دارند. اگرچه بسیاری از مردان از صحبت درباره‌ی زود انزالی خود خجالت می‌کشند ولی این مشکل شایع و قابل درمان است. مصرف دارو، دریافت مشاوره، تکنیک‌های جنسی برای به تأخیر انداختن انزال یا ترکیبی از این روش‌ها می‌تواند کیفیت رابطه‌ی جنسی شما و همسرتان را بهبود ببخشد.
علایم زود انزالی
علامت اصلی زود انزالی این است که فرد نمی‌تواند انزال را بیشتر از یک دقیقه پس از دخول به تأخیر بیندازد.
زود انزالی را می‌توان به دو نوع تفکیک کرد:
- مادام‌العمر (اولیه). این نوع از زود انزالی همیشه یا تقریباً همیشه اتفاق میفتد و از نخستین روابط جنسی شما شروع می‌شود.
- اکتسابی (ثانویه). زمانی زود انزالی را اکتسابی می‌دانند که روابط جنسی گذشته‌ی شما بدون مشکلات انزالی باشد.
بسیاری از مردان گمان می‌کنند که دارای علایم زود انزالی هستند اما نمی‌توان طبق معیارهای تشخیصی، علایم آن‌ها را بعنوان علایم زود انزالی تلقی نمود. در واقع این مردان ممکن است دچار زود انزالی طبیعی ناپایدار باشند؛ یعنی گاهی اوقات به‌سرعت دچار انزال می‌شوند و گاهی اوقات هم انزال عادی دارند.
زمان مراجعه به پزشک
اگر در بیشتر روابط جنسی خود زودتر از آنچه تمایل دارید دچار انزال می‌شوید، به پزشک مراجعه کنید. خجالت کشیدن از بازگو کردن مشکلات جنسی در میان مردان امری شایع است اما اجازه ندهید این خجالت مانع مراجعه‌ی شما به پزشک شود. زود انزالی مشکلی شایع و قابل درمان است.
علل زود انزالی
علت اصلی زود انزالی شناخته نشده است. در گذشته تصور می‌شد که این مشکل صرفاً روانی است اما امروزه آن را ناشی از عوامل روانی و بیولوژیکی و تأثیر متقابل آن‌ها بر یکدیگر می‌دانند.
عوامل روانی
عوامل روانی‌ای که ممکن است در زود انزالی نقش داشته‌باشند عبارتند از:
- داشتن روابط جنسی در سنین پایین
- قربانی تجاوز جنسی بودن
- داشتن تصویر بدنی ضعیف
- افسردگی
- نگرانی درباره‌ی زود انزالی
- داشتن احساس گناه حین رابطه‌ی جنسی که موجب شود سریعاً مقاربت را به پایان برسانید
سایر عواملی که می‌توانند تأثیرگذار باشند عبارتند از:
- اختلال نعوظ. مردانی که در مورد کسب یا نگه‌داشتن نعوظ در حین مقاربت نگرانند شاید سعی کنند هر چه سریعتر به انزال برسند و این تسریع در انزال ممکن است در آن‌ها تثبیت شود و تغییر آن دشوار باشد.
- اضطراب. بسیاری از مردان مبتلا به زودانزالی، به اضطراب هم دچارند؛ این اضطراب ممکن است اختصاصاً مربوط به عملکرد جنسی‌شان باشد یا اینکه به مسائل دیگر مربوط شود.
- مشکلات رابطه. اگر قبلاً با افراد دیگری روابط جنسی رضایت‌بخش داشته‌اید و هرگز یا در اغلب موارد دچار زودانزالی نشده‌اید، ممکن است روابط شخصی بین شما و همسر کنونی‌تان موجب زودانزالی شما شده باشد.
علل بیولوژیکی
تعدادی از عوامل بیولوژیکی ممکن است منجر به زود انزالی شوند؛ از جمله:
- غیرطبیعی بودن سطح هورمون‌ها
- غیرطبیعی بودن سطح مواد شیمایی (ناقل‌های عصبی) در مغز
- التهاب یا عفونت پروستات یا میزراه
- ویژگی‌های وراثتی
ریسک‌فاکتورها
عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به زود انزالی را افزایش دهند؛ برای نمونه:
- اختلال نعوظ. اگر گاهی اوقات یا همیشه در کسب یا نگه‌داشتن نعوظ مشکل دارید، ممکن است خطر ابتلا به زودانزالی در شما بیشتر باشد. ترس از فقدان نعوظ ممکن است باعث شود که بصورت خودآگاه یا ناخودآگاه در به پایان رساندن روابط جنسی خود عجله داشته باشید.
همچنین بخوانید: بیماری اختلال نعوظ؛ نشانه‌ها و علل، تشخیص و درمان
- استرس. فشارهای عاطفی یا روانی تمرکز و آسودگی شما را در حین مقاربت کاهش می‌دهند و در هر دوره‌ای از زندگی می‌توانند در زودانزالی نقش داشته باشند
عوارض ثانویه
زود انزالی می‌تواند در زندگی شخصی‌تان مشکلاتی ایجاد کند؛ مثلاً:
- استرس و مشکلات رابطه. داشتن استرس در رابطه جزو عوارض شایع زودانزالی است.
- ناباروری. اگر انزال داخل واژن صورت نگیرد، زود انزالی می‌تواند گاهی اوقات بچه‌دار شدن زوجین را با دشواری روبرو کند.
تشخیص
پزشک راجع به روابط جنسی و سابقه‌ی بیماری‌هایتان سؤالاتی می‌پرسد و شما را معاینه می‌کند. اگر علاوه بر زود انزالی دچار اختلال نعوظ هم باشید، ممکن است برایتان تست‌هایی تجویز نماید؛ مثلاً: آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون مردانه (تستسترون).
در بعضی موارد ممکن است به پزشکی که در مسائل روانی مروبوط به اختلال نعوظ تخصص دارد، ارجاع داده شوید.
درمان زود انزالی
گزینه‌های درمانی رایج برای زود انزالی شامل: تکنیک‌های رفتاری، بی‌حس‌کننده‌های موضعی، داروها و مشاوره می‌شود. در نظر داشته باشید که یافتن درمان مناسب شما ممکن است طول بکشد. احتمالاً مؤثرترین روش درمانی، انجام تکنیک‌های رفتاری به همراه مصرف دارو میباشد.
تکنیک‌های رفتاری
در بعضی موارد، ممکن است پزشک توصیه کند که برای مدتی در روابط جنسی خود از انجام دخول خودداری کنید و به سایر روش‌های معاشقه اکتفا نمایید تا فشار از روی روابط جنسی شما برداشته‌شود.
تمرینات کف لگن
ضعیف بودن عضلات کف لگن ممکن است باعث شوند که نتوانید انزال خود را به تأخیر بیندازید. با انجام تمرینات عضلات کف لگن (تمرینات Kegel) می‌توانید این عضلات را تقویت کنید.
برای انجام این تمرینات:
- عضلات مذکور را پیدا کنید. برای شناسایی عضلات کف لگن، می‌توانید در حین دفع ادرار، این عمل را متوقف کنید یا اینکه عضلاتی را که از خروج گاز جلوگیری می‌کنند، منقبض نمایید. عضلات درگیر در این دو مورد همان عضلات کف لگن هستند. پس از شناسایی عضلات کف لگن می‌توانید تمرینات را در هر پوزیشنی انجام دهید؛ البته احتمالاً در آغاز، انجام آن‌ها در حالت درازکشیده برایتان راحت‌تر است.
- تمرینات خود را ارتقا دهید. عضلات کف لگن را منقبض کنید، انقباض را به مدت سه ثانیه نگه دارید و سپس به مدت دو ثانیه استراحت کنید. این کار را چند دور انجام دهید. وقتی عضلات کف لگن‌تان قوی‌تر شدند، سعی کنید این تمرینات را در حالت نشسته، ایستاده یا در حین راه رفتن نیز انجام دهید.
- تمرکز خود را حفظ کنید. برای کسب بهترین نتیجه از تمرینات، حین انجام آن‌ها فقط بر انقباض عضلات‌تان تمرکز کنید. مواظب باشید که عضلات شکم، ران و باسن خود را منقبض نکنید. از حبس کردن نفس هم بپرهیزید و در حین تمرینات آزادانه نفس بکشید.
- تمرینات را سه بار در روز انجام دهید. هر روز حداقل سه ستِ 10 تایی از تمرینات را انجام دهید.
تکنیک توقف-فشار (pause-squeeze)
پزشک‌تان ممکن است تکنیکی به نام توقف-فشار را به شما و همسرتان آموزش دهد. این تکنیک بدین صورت انجام می‌شود:
- رابطه‌ی جنسی خود را مثل همیشه آغاز کنید؛ به تحریک پنیس (آلت مردانه) ادامه دهید تا اینکه تقریباً آماده‌ی انزال شوید.
- از همسرتان بخواهید که انتهای آلت شما (در محل اتصال سر به تنه‌ی پنیس) را فشار دهد و فشار را برای چند ثانیه نگه دارد تا حس انزال در شما از بین برود.
- مجدداً رابطه‌ی جنسی خود را از سر بگیرید و هر وقت لازم شد دوباره فرآیند فوق را تکرار کنید.
با تکنیک توقف-فشار می‌توانید بدون اینکه دچار انزال شوید عمل دخول را انجام دهید. پس از چند دور تکرار این تکنیک، ممکن است به تأخیر انداختن انزال در شما به یک عادت تبدیل شود و نیازی به انجام تکنیک نداشته باشید.
اگر تکنیک توقف-فشار موجب درد یا ناراحتی شما می‌شود، می‌توانید از تکنیکی دیگر به نام توقف-شروع (stop-start) استفاده کنید؛ این تکنیک بدین صورت است که: پیش از انزال، تحریک جنسی را متوقف نمایید، صبر کنید تا برانگیختگی جنسی شما فروکش کند و سپس مجدداً رابطه‌ی جنسی را از سر بگیرید.
استفاده از کاندوم
استفاده از کاندوم ممکن است حساسیت آلت تناسلی را کاهش دهد و به تأخیر در انزال کمک کند. کاندوم‌های “climax control” را می‌توان بدون نسخه تهیه کرد. بی‌حس‌کننده‌های موجود در این کاندوم‌ها (مثل بنزوکائین یا لیدوکائین) و ضخیم‌تر بودن لاتکس آن‌ها موجب به تأخیر افتادن انزال می‌شوند.
داروها
بی‌حس‌کننده‌های موضعی
گاهی اوقات برای درمان زودانزالی از کرم‌ها و اسپری‌های بی‌حس‌کننده که حاوی موادی مثل: بنزوکائین، لیدوکائین و پریلوکائین هستند، استفاده می‌شود. از این محصولات 10 تا 15 دقیقه قبل از شروع مقاربت استفاده می‌کنند تا حساسیت آلت را کاهش دهند و انزال را به تأخیر بیندازند.
اسپری‌های لیدوکائین را می‌توان بدون نسخه تهیه کرد.
اگرچه بی‌حس‌کننده‌های موضعی مؤثرند و بدن هم می‌تواند آن‌ها را به خوبی تحمل کند، اما عوارض جانبی بالقوه‌ای هم دارند. برای مثال بعضی از مردان گفته‌اند که استفاده از این محصولات باعث شده که موقتاً حساسیت آلت‌شان از بین برود و رضایت جنسی‌شان کاهش یابد. گاهی اوقات این مشکلات در زنان هم ایجاد شده‌است.
داروهای خوراکی
داروهای زیادی می‌توانند ارگاسم را به تأخیر بیندازند. اگرچه ثابت نشده که هیچ‌کدام از این داروها اختصاصاً برای درمان زودانزالی کاربرد داشته‌باشند ولی بعضی از آن‌ها مثل: داروهای ضدافسردگی، مسکن‌ها و مهارکننده‌های فسفودی‌استراز-5 برای این منظور بکار می‌روند. این داروها بصورت روزانه یا فقط در مواقع لازم مصرف می‌شوند و به تنهایی یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی تجویز می‌گردند.
- داروهای ضدافسردگی. یکی از عوارض جانبی این داروها به تأخیر افتادن ارگاسم است. به همین دلیل از مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) ، مثل: اسکیتالوپرام، سرترالین، پاروکستین یا فلوکستین برای به تأخیر انداختن انزال استفاده می‌شود.
از میان داروهایی که در ایالات متحده به تأیید رسیده‌اند، به نظر می‌رسد که پاروکستین مؤثرتر باشد. شروع تأثیرگذاری این داروها معمولاً به 5 تا 10 روز زمان نیاز دارد؛ البته تأثیر کامل آن‌ها دو تا سه هفته زمان می‌برد.
اگر مهارکننده‌های بازجذب سروتونین موفق نشوند انزال شما را به تأخیر بیندازند، پزشک ممکن است داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای کلومیپرامین را برایتان تجویز کند. از عوارض جانبی نامطلوب داروهای ضدافسردگی می‌توان به حالت تهوع، تعریق، خواب‌آلودگی و کاهش میل جنسی اشاره کرد.
- مسکن‌ها. ترامادول جزو مسکن‌های رایج است. یکی از عوارض جانبی مصرف این دارو به تأخیر افتادن انزال است. عوارض جانبی نامطلوب آن هم شامل حالت تهوع، سردرد، خواب‌آلودگی و گیجی می‌شوند.
احتمالاً ترامادول را زمانی تجویز کنند که مهارکننده‌های بازجذب سروتونین(SSRIs) مؤثر نباشند. ترامادول را نمی‌توان به همراه SSRIs مصرف کرد.
- مهارکننده‌های فسفودی‌استراز-5. مصرف بعضی از داروهایی که برای درمان اختلال نعوظ بکار می‌روند (مثل: سیلدنافیل) ممکن است در موارد زودانزالی هم مفید باشد. عوارض جانبی احتمالی آن‌ها عبارتند از: سردرد، فلاشینگ صورت و سوءهاضمه. مصرف این داروها احتمالاً به همراه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین تأثیر بیشتری داشته‌باشد.
مشاوره
مشاوره شامل صحبت کردن با یک متخصص مسائل روانی در مورد روابط و تجربیات‌تان می‌شود. جلسات مشاوره ممکن است به شما کمک کنند که در مورد عملکرد خود استرس کمتری داشته‌باشید و راه‌های بهتری برای کنار آمدن با استرس پیدا کنید. مشاوره احتمالاً زمانی بیشترین تأثیر را داشته‌باشد که در کنار آن مصرف دارو هم صورت گیرد.
زود انزالی ممکن است سبب کاهش صمیمیت جنسی بین زوجین شود. اگر به این مشکل دچار باشید ممکن است عصبانی شوید، خجالت بکشید، غمگین شوید و از همسرتان فاصله بگیرید.
همسرتان هم از تغییری که در صمیمیت جنسی بین او و شما رخ داده ناراحت می‌شود. زود انزالی ممکن است باعث شود که زوج‌ها فکر کنند کمتر از گذشته به هم نزدیکند و از این بابت احساسات‌شان جریحه‌دار شود. حرف زدن راجع به این مشکل گام مهمی در غلبه بر آن است؛ مراجعه به مشاور و سکس‌تراپیست هم می‌تواند مفید باشد.
پزشکانی که به شما کمک می کنند
راضیه رحیمی
ممنونم، برنامه خوبی بود، مشکلی نبود. خدا خیرتان دهد
محمدرضا عربی
برنامه ویزيت آنلاین عالی بود، ممنونم
رقیه افشاری
بسیاری عالی بود، وقت ویزیت ساعت 8 بود، دکتر اخیاری ساعت 8:05 آنلاین شدند. تصمیم دارم برای مادرم هم از متخصص گوارش نوبت ویزیت آنلاین بگیرم.
حدیقه همت‌خانی
مشکلی نبود، مجددا پس از آزمایش دوباره از دکتر صفاری وفت می‌گیرم.
عباس عباس زاده
در طول سه روز گذشته که به صورت بستری در مجموعه بیمارستان محب و بخش CCU بستری بودم با دیدن نوع برخورد و اکرام بیماران تحت تاثیر واقع شدم. همیشه در ذهنم آرزوی این را داشتم در ایران خودمان اکرام ارباب رجوع و خاصه بیماران به نحو احسنت انجام پذیرد. ولی این آرزو را تا به امروز در هیچ مجموعه دیگری مثل این بیمارستان تجربه نکرده بودم.
قطعا راه دشواری تا رسیدن به اهداف عالیه شما و دیگر مدیران پیش رو دارید، اما یقینا این مجموعه پتانسیل بهتر شدن و الگو قرارگرفتن را دارد. به عنوان یک مراجعه کننده اولا : ممنون و سپاس، دوما : در این راه پیش رو و پرتلاش باشید، و سوما : نقاط قوت مدیریت خود را حفظ و نقاط ضعف را شناسائی فرمائید. پرسنل این بخش با تمام بیماران، چه پیر و جوان، با محبت و انگیزه خدمت برخورد داشتند.
آمادگی دارم به نوبه خود از تک تک این عزیزان تقدیر نمایم : سرکار خانم های پرستاران یوسفی . خردمند و …، بهیاران شهروز محمودی و …، خدمه زحمتکش و …. همه عزیزان. پزشکان محترم و حاذق که بنده از خانم دکتر ثابتی تکریم و خضوع دارم.
مهدی امین الرعایا
اینجانب مهدی امین الرعایا که در تاریخ 26/6/97 توسط استاد گرانقدر جناب آقای دکتر مرزبان و تیم فرهیخته و دانشمند همراه ایشان تحت عمل CABG قرار گرفته ام، بدینوسیله مراتب تشکر، قدردانی و امتنان خود را از زحمات بی شائبه و نیز فرشتگان مهربان و توانمندی که به عنوان پرستار در آن بیمارستان معظم مشغول ارائه خدمت خصوصا در بخش های ICU-OH1 و بخش آفتاب هستند، اعلام میدارم و آرزومند موفقیت های روز افزون شما در ادامه خدمت های بیشتر به جامعه دردمندان هستم.
البتع لازم به ذکر است مدیریت مهمانداری و همکاری کلیه پرسنل آن بیمارستان در حد قابل تقدیر میباشد.
