تاندونیت پاتلا

آسیب تاندونی که کشکک زانو (پاتلا) را به استخوان ساق پا وصل می‌کند، تاندونیت پاتلا نام دارد. تاندون پاتلا با کمک عضلات جلوی ران، سبب صاف شدن زانو و انجام حرکت‌هایی مانند لگد زدن، دویدن و پریدن می‌شود.

تاندونیت پاتلا – که با نام زانوی جهندگان نیز شناخته می‌شود – در ورزشکارانی که ورزش‌های پرپرش، مانند بسکتبال و والیبال انجام می‌دهند، بسیار شایع است. با این حال، حتی افرادی که در ورزش‌های پرشی شرکت نمی‌کنند نیز ممکن است دچار تاندونیت پاتلا شوند.

در بیشتر افراد، درمان تاندونیت پاتلا با فیزیک‌درمانی جهت کشش و تقویت عضلات اطراف زانو، شروع می‌شود.

 

نشانه‌ها

درد اولین نشانهٔ تاندونیت پاتلا است و معمولاً بین کشکک زانو و محل اتصال تاندون به استخوان ساق (تیبیا) حس می‌شود. ممکن است در ابتدا تنها در آغاز فعالیت فیزیکی یا بلافاصله پس از یک ورزش شدید احساس درد کنید. با گذشت زمان، درد بدتر می‌شود و در ورزش شما اختلال ایجاد می‌کند. سرانجام، درد در حرکت‌های روزانه مانند بالا رفتن از پله یا بلند شدن از صندلی نیز اختلال ایجاد می‌کند.

 

زمان مراجعه به پزشک 

در صورتی که دچار زانودرد شدید، ابتدا اقدامات مراقبت از خود را مانند یخ گذاشتن روی ناحیهٔ دردناک و کاهش یا اجتناب از فعالیت‌هایی که سبب ایجاد درد می‌شوند انجام دهید.

 

در صورت رخداد موارد ذیل، با پزشک خود تماس بگیرید:

  • درد ادامه یابد یا بدتر شود.
  • درد در انجام کارهای روزانهٔ شما اختلال ایجاد کند.
  • درد با تورم و قرمزی در اطراف مفصل همراه باشد.

 

علل

تاندونیت پاتلا یک آسیب رایج در نتیجهٔ استفادهٔ بیش از اندازه از مفصل است و به علت وارد شدن فشارهای مکرر ایجاد می‌شود. فشارهای وارده سبب پارگی‌هایی در تاندون می‌گردند و بدن سعی می‌کند این پارگی را ترمیم کند.

اما با افزایش تعداد پارگی‌ها، درد، التهاب و ضعیف شدن تاندون رخ می‌دهد. اگر این آسیب تاندونی بیش از چند هفته باقی بماند، تاندینوپاتی نامیده می‌شود.

 

عوامل خطر

ترکیبی از عوامل ممکن است سبب ایجاد تاندونیت پاتلا شوند، ازجمله:

  • فعالیت فیزیکی. تاندونیت پاتلا بیشترین ارتباط را با دویدن و پریدن دارد. افزایش ناگهانی شدت یا میزان این فعالیت‌ها و همچنین تغییر کفش دویدن، بر فشار وارده به تاندون می‌افزاید.
  • کوتاهی عضلات پا. کوتاهی عضلات ران (چهارسر) و همسترینگ که در پشت ران قرار دارد، سبب افزایش فشار واردشده به تاندون پاتلا می‌شود.
  • عدم توازن عضلات. در صورتی که برخی از عضلات پا بسیار قوی‌تر از عضلات دیگر باشند، عضلات قوی‌تر با نیروی بیشتری تاندون پاتلا را می‌کشند. این عدم توازن نیرو در کشیدن تاندون، ممکن است سبب ایجاد تاندونیت شود.
  • بیماری مزمن. برخی از بیماری‌ها در جریان خون زانو اختلال ایجاد می‌کنند و سبب تضعیف تاندون می‌شوند. از جمله این بیماری‌ها نارسایی کلیه، بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید و بیماری‌های متابولیسمی مانند دیابت است.

 

عوارض

اگر علائم هشداردهندهٔ بدن خود را نادیده بگیرید و با وجود درد به فعالیت‌های خود ادامه دهید، سبب ایجاد پارگی‌های بیشتر و بزرگ‌تر در تاندون پاتلای خود می‌شوید. اگر به مشکل خود توجه نکنید ممکن است درد زانو و کاهش عملکرد دائمی شود و بیماری شما به بیماری جدی‌تر تاندینوپاتی پاتلا، پیشرفت کند.

 

پیشگیری

انجام اقدامات ذیل احتمال ابتلا به تاندونیت پاتلا را کاهش می‌دهد:

  • در صورت وجود درد بازی خود را متوقف کنید. به محض آنکه حین ورزش خود متوجه زانودرد شدید، روی ناحیه یخ بگذارید و استراحت کنید. تا زمانی که زانودرد برطرف نشده است، از فعالیت‌هایی که به تاندون پاتلا فشار وارد می‌کنند اجتناب کنید.
  • عضلات خود را تقویت کنید. عضلات ران قدرتمند، راحت‌تر می‌توانند فشارهایی را که ممکن است سبب تاندونیت پاتلا شود تحمل کنند. به‌ویژه ورزش‌های برونگرا، که شامل صاف کردن زانو و سپس پایین آوردن پا به آرامی می‌شوند، بسیار کمک‌کننده‌اند.
  • تکنیک‌های خود را بهبود دهید. زمانی که شروع به انجام ورزش جدید یا استفاده از دستگاه‌های ورزشی می‌کنید، در کلاس‌های آموزشی شرکت کنید یا آموزش تخصصی ببینید تا مطمئن شوید که از بدن خود به نحو صحیح استفاده می‌کنید.

تشخیص

در طول معاینهٔ بالینی، پزشک ممکن است نواحی مختلف زانو را فشار دهد تا محل درد را تعیین کند. درد تاندونیت پاتلا معمولاً در بخش جلویی زانو و درست زیر کشکک حس می‌شود.

 

روش‌های تصویربرداری

پزشک ممکن است انجام یک یا تعداد بیشتری از روش‌های تصویربرداری ذیل را توصیه کند:

  • گرافی‌ها. گرافی به رد مشکلات استخوانی دیگر که سبب زانودرد می‌شوند کمک می‌کند.
  • اولتراسوند. این روش با استفاده از امواج صوتی از زانو تصویر تهیه می‌کند و پارگی‌های تاندون پاتلا را نشان می‌دهد.
  • تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI). ام‌آرآی با استفاده از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی، تصاویر پرجزئیاتی از تاندون پاتلا تهیه می‌کند و حتی تغییرات کوچک در این تاندون را نشان می‌دهد.

 

درمان

پزشک معمولاً قبل از در نظر گرفتن گزینه‌های درمانی دیگر مانند جراحی، درمان با روش‌های کم‌تهاجمی‌تر را آغاز می‌کند.

 

درمان دارویی

مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن با ناپروکسن سدیم سبب تسکین موقت درد تاندونیت پاتلا می‌شوند.

 

فیزیک‌درمانی

تکنیک‌های فیزیک‌درمانی مختلفی وجود دارند که نشانه‌های تاندونیت پاتلا را تسکین می‌دهند، از جمله:

  • حرکت‌های کششی. حرکت‌های کششی منظم و پیوسته اسپاسم عضلاتی را کاهش می‌دهند و به طویل‌تر شدن واحد عضلانی – تاندونی کمک می‌کنند. در حین انجام حرکت‌های کششی، حرکت‌های پرشی را انجام ندهید.
  • ورزش‌های قدرتی. ضعف عضلات ران سبب افزایش فشار وارده به تاندون پاتلا می‌شود. ورزش‌هایی که در آن پس از صاف کردن پا آن را به آرامی پایین می‌آورید و ورزش‌هایی که همهٔ عضلات پا را به صورت ترکیبی تقویت می‌کنند – مانند پرس پا – بسیار کمک‌کننده‌اند.
  • نوار بند کشکک زانو. این نوار به تاندون پاتلا فشار می‌آورد و کمک می‌کند که نیرو توزیع‌ شده و به جای آنکه از تاندون پاتلا رد شود، از طریق نوار هدایت گردد. این توزیع نیرو به تسکین درد کمک می‌کند.
  • یونتوفورزیس. در این روش درمانی، داروی کورتیکواستروئید روی پوست مالیده می‌شود و سپس با استفاده از ابزاری که بار الکتریکی پایینی ایجاد می‌کند، دارو به داخل پوست رانده می‌شود.

 

جراحی و روش‌های درمانی دیگر

اگر درمان‌های حمایتی کمک‌کننده نباشند، پزشک ممکن است درمان‌های دیگری توصیه کند، از جمله:

  • تزریق کورتیکواستروئید. تزریق کورتیکواستروئید به داخل غلاف پوشانندهٔ تاندون پاتلا که با هدایت اولتراسوند انجام می‌شود، ممکن است در تسکین درد کمک‌کننده باشد. اما این داروها ممکن است سبب تضعیف تاندون‌ها شوند و احتمال پارگی تاندون را بالا ببرند.
  • درمان با سوزن اوسیلیشن (سوزن نوسان‌کننده). این درمان سرپایی است و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. در این روش پزشک با استفاده از تصویربرداری اولتراسوند، یک سوزن نوسان‌کننده را هدایت می‌کند. این سوزن نواحی آسیب‌دیده را برمی‌دارد و نواحی سالم تاندون را به حال خود باقی می‌گذارد. این روش درمانی به‌نسبت جدید است اما نتایج آن نویدبخش بوده‌اند.
  • جراحی. به ندرت، اگر درمان‌های دیگر مؤثر نباشند، پزشک ممکن است دبریمان جراحی تاندون پاتلا را توصیه کند. برخی از جراحی‌های دبریمان تاندون پاتلا از طریق ایجاد برش‌های کوچکی در اطراف زانو انجام می‌شود.

 

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

اگر دچار زانودرد هستید، شاید انجام موارد ذیل کمک‌کننده باشد:

  • مسکن‌ها. داروهای بدون نیاز به نسخهٔ پزشک مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم به‌طور موقت درد را تسکین می‌دهند.
  • اجتناب از فعالیت‌هایی که درد را ایجاد می‌کنند. ممکن است نیاز باشد که کمتر به ورزش خود بپردازید یا به‌طور موقت به ورزش کم‌برخوردتری روی آورید. انجام فعالیت با وجود درد، آسیب بیشتری به تاندون پاتلا می‌رساند.
  • یخ. پس از پایان فعالیتی که ایجاد درد می‌کند، روی ناحیه یخ بگذارید. یخ را در یک کیسهٔ پلاستکی قرار دهید و یک حوله دور کیسهٔ پلاستیکی بپیچید. همچنین می‌توانید ماساژ با یخ را انجام دهید. یک لیوان آب پلاستیکی یا فومی را منجمد کنید و در حالی که لیوان را نگه داشته‌اید، یخ را مستقیم روی پوست بمالید.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص