تاندونیت
به التهاب یا تحریک تاندون، تاندونیت گفته می‌شود. تاندون‌ها طناب‌های فیبروزی ضخیمی‌اند که عضله را به استخوان متصل می‌کنند. تاندونیت سبب ایجاد درد و حساسیت به لمس در بیرون از مفصل می‌شود. تاندونیت ممکن است در هر جایی از بدن رخ دهد، اما بیشتر در شانه‌ها، آرنج، زانو و پاشنهٔ پا ایجاد می‌شود. برخی از انواع تاندونیت نام‌های رایجی دارند، برای نمونه:
- آرنج تنیس‌بازان
- آرنج گلف‌بازان
- شانهٔ پرتاب‌کنندگان
- شانهٔ شناگران
- زانوی جهندگان
بیشتر موارد تاندونیت با استراحت، فیزیک‌درمانی و مسکن‌ها، کاملاً درمان می‌شوند. اگر تاندونیت شدید باشد و سبب پارگی تاندون شود، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید.
علائم
علائم و نشانه‌های تاندونیت معمولاً در محل اتصال تاندون به استخوان رخ می‌دهند و شامل موارد ذیل می‌شوند:
- درد که اغلب به صورت درد مبهم توصیف می‌شود و بیشتر در هنگام حرکت دادن اندام یا مفصل آسیب‌دیده ایجاد می‌گردد.
- حساسیت به لمس
- تورم خفیف
زمان مراجعه به پزشک
بیشتر موارد تاندونیت با انجام اقدامات مراقبت از خود درمان می‌شود. اگر علائم و نشانه‌ها ادامه یافت و بیش از چند روز در فعالیت‌های روزانهٔ شما اختلال ایجاد کرد، به پزشک خود مراجعه کنید.
علل
اگرچه آسیب‌های جدی ممکن است سبب تاندونیت شوند، احتمال اینکه تاندونیت در طول زمان و در اثر انجام حرکت‌های تکراری خاصی ایجاد شود، بالاتر است. بیشتر افرادی که به تاندونیت دچار می‌شوند، سرگرمی یا شغلی دارند که به انجام حرکت‌های تکراری نیاز دارد. این حرکت‌های تکراری، تاندون‌ها را تحت فشار قرار می‌دهند.
در حین انجام حرکت‌های ورزشی تکراری یا فعالیت‌های شغلی، استفاده از تکنیک‌های مناسب اهمیت فراوان دارد. تکنیک نامناسب ممکن است سبب افزایش بار تاندون – برای نمونه مانند آنچه که در آرنج تنیس‌بازان رخ می‌دهد – و در نتیجه تاندونیت شود.
عوامل خطر
عواملی که احتمال ابتلا به تاندونیت را بالا می‌برند شامل سن، مشاغل خاص یا شرکت در ورزش‌های خاص می‌شود.
سن
با افزایش سن، انعطاف‌پذیری تاندون‌ها کم شده، آسیب‌پذیرتر می‌شوند.
شغل
تاندونیت در افرادی که شغل آن‌ها شامل موارد ذیل می‌شود، شایع‌تر است:
- حرکت‌های تکراری
- وضعیت قرارگیری بد
- بردن مکرر دست‌ها به بالای سر
- ارتعاش
- زور زدن
- ورزش‌ها
اگر در ورزش‌هایی شرکت می‌کنید که شامل حرکت‌های تکراری می‌شوند، به‌ویژه اگر تکنیک شما مناسب نباشد، احتمال بیشتری وجود دارد که به تاندونیت مبتلا شوید. تاندونیت ممکن است در ورزش‌های ذیل رخ دهد:
- بیسبال
- بسکتبال
- بولینگ
- گلف
- دو
- شنا
- تنیس
عوارض
اگر تاندونیت به‌طور مناسب درمان نشود، احتمال پارگی تاندون افزایش می‌یابد. پارگی تاندون آسیب بسیار جدی‌تری از تاندونیت است و ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد. اگر تحریک تاندون به مدت چندین هفته یا چندین ماه ادامه داشته باشد، احتمال دارد آسیبی به نام تاندینوزیس ایجاد شود. در این آسیب، تاندون دچار تغییرات تخریبی می‌شود و رگ‌زایی غیرطبیعی ایجاد می‌گردد.
پیشگیری
پیروی از توصیه‌های ذیل احتمال ابتلا به تاندونیت را کاهش می‌دهد:
- به خود فشار وارد نکنید. از فعالیت‌هایی که فشار بیش‌ازحد به تاندون وارد می‌کنند دوری کنید، به‌ویژه اگر فعالیت طولانی‌مدت است. اگر در حین انجام ورزش خاصی دچار درد شدید، ورزش را متوقف کرده، استراحت کنید.
- ترکیب چند ورزش با هم. اگر انجام یک ورزش یا فعالیت سبب ایجاد دردهای خاص و مداوم می‌شود، فعالیت دیگری را امتحان کنید. تمرین‌های ترکیبی به شما کمک می‌کنند که یک ورزش پربرخورد مانند دویدن را با ورزش کم‌برخوردی مانند دوچرخه‌سواری یا شنا، ترکیب کنید.
- تکنیک خود را بهبود دهید. اگر تکنیک شما در فعالیت یا ورزش اشکال داشته باشد، ممکن است در آینده در تاندون‌های خود دچار مشکل شوید. زمانی که یک ورزش جدید یا کار با دستگاه‌های جدید را شروع می‌کنید، ابتدا در کلاس‌های مربوطه شرکت کنید یا از یک متخصص بخواهید که به شما آموزش دهد. حرکت‌های کششی انجام دهید. پس از ورزش جهت به حداکثر رساندن دامنهٔ حرکت مفاصل خود زمانی را به انجام حرکت‌های کششی اختصاص دهید. این حرکت‌ها به شما در به حداقل رساندن آسیب‌های مکرر بافت‌های سخت، کمک می‌کنند. بهترین زمان انجام حرکت‌های کششی پس از ورزش است، زیرا در این زمان عضلات شما هنوز گرم است.
- در محل کار خود از ابزاری استفاده کنید که برای حفظ سلامت فیزیکی بدن طراحی شده‌اند (ارگونومیک). در صورت امکان شرایط محل کار خود را بررسی کنید و صندلی، صفحه کلید و میز کار خود را با توجه به قد، طول بازو، و کارهای معمول خود تنظیم کنید. با انجام این کار از همه مفاصل و تاندون‌های خود در برابر فشار بیش‌ازحد محافظت می‌کنید.
- قبل از بازی عضلات خود را آماده کنید. تقویت عضلهٔ مورد استفاده در ورزش و فعالیتی که در آن شرکت می‌کنید، استقامت عضله در برابر فشار و بار را، افزایش می‌دهد.
تشخیص
معمولاً معاینهٔ بالینی برای تشخیص تاندونیت کافی است. پزشک ممکن است در صورت لزوم و جهت رد بیماری‌های دیگری که علائم و نشانه‌های مشابه با تاندونیت دارند، درخواست رادیوگرافی یا روش‌های تصویربرداری دیگر کند.
درمان
هدف درمان تاندونیت، تسکین درد و کاهش التهاب است. اغلب برای درمان تاندونیت تنها به مراقبت از خود، شامل استراحت، یخ و مسکن‌های بدون نیاز به نسخهٔ پزشک نیاز است.
درمان دارویی
پزشک ممکن است مصرف داروهای ذیل را برای تاندونیت توصیه کند:
- مسکن‌ها. مصرف آسپرین، ناپروکسن سدیم یا ایبوپروفن ممکن است ناراحتی همراه با تاندونیت را کاهش دهد.
- کورتیکواستروئیدها. گاهی اوقات پزشک ممکن است جهت برطرف ساختن تاندونیت، در اطراف تاندون داروهای کورتیکواستروئیدی را تزریق کند. تزریق کورتیزون التهاب را کاهش داده، به تسکین درد کمک می‌کند. استفاده از کورتیکواستروئیدها برای تاندونیتی که بیش از سه ماه طول کشیده است (تاندونیت مزمن)، توصیه نمی‌شود زیرا تزریق‌های مکرر ممکن است تاندون را ضعیف کند و احتمال پارگی آن را بالا ببرد.
فیزیک‌درمانی
ممکن است انجام یک برنامهٔ ورزشی ویژه که برای کشش و تقویت واحد عضله – تاندون دچار درگیری – طراحی شده است، در درمان تاندونیت مؤثر واقع شود. برای مثال نشان داده شده است که ورزش‌های قدرتی برون‌گرا – که به انقباض عضله در حالی که در حالت کشیده قرار گرفته، تمرکز دارند – در درمان بسیاری از بیماری‌های مزمن تاندون بسیار مؤثراند؛ و امروزه به عنوان درمان خط اول از آن‌ها استفاده می‌شود.
جراحی و روش‌های درمانی دیگر
در صورتی که فیزیک‌درمانی نشانه‌ها را برطرف نکند، پزشک ممکن است روش‌های درمانی ذیل را پیشنهاد کند:
- سوزن خشک. در این روش پزشک با استفاده از یک سوزن بسیار باریک، در تاندون سوراخ‌هایی را ایجاد می‌کند تا فعالسازی عوامل مؤثر بر التیام تاندون را تحریک کند.
- درمان با اولتراسوند. در این روش کم‌تهاجمی، یک دستگاه مخصوص از طریق برش کوچکی وارد بدن می‌شود و با استفاده از امواج فراصوتی، بافت تخریب‌شدهٔ تاندون را برمی‌دارد.
- جراحی. بسته به شدت آسیب تاندون ممکن است به جراحی ترمیمی نیاز باشد، به‌ویژه اگر تاندون از استخوان جدا شده باشد.
شیوهٔ زندگی و درمان‌های خانگی
برای درمان تاندونیت در خانه، موارد زیر را به خاطر داشته باشید. این موارد التیام را سرعت می‌بخشند و به پیشگیری از آسیب بیشتر کمک می‌کنند:
- استراحت. از فعالیت‌هایی که درد یا تورم را افزایش می‌دهند، اجتناب کنید. سعی نکنید که با وجود درد، به کار یا ورزش خود ادامه دهید. استراحت برای التیام بافت ضروری است، اما به معنای استراحت کامل در بستر نیست. شما می‌توانید به فعالیت‌ها یا ورزش‌های دیگری که به تاندون آسیب‌دیده فشار وارد نمی‌کنند، بپردازید. برای نمونه شنا و ورزش‌های آبی به خوبی تحمل می‌شوند.
- یخ. جهت کاهش درد، اسپاسم عضلانی و تورم، چند بار در روز و هر بار تا حدود ۲۰ دقیقه روی ناحیهٔ آسیب‌دیده یخ بگذارید. کیسهٔ یخ، ماساژ یخ یا مخلوط آب یخ، همگی کمک‌کننده‌اند. برای انجام ماساژ یخ، یک لیوان پلاستیکی فومی را از آب پر و سپس منجمد کنید. بعد آن را با دست بگیرید و یخ را به‌طور مستقیم روی پوست بمالید.
- فشرده‌سازی. تورم دامنهٔ حرکت مفصل آسیب‌دیده را کاهش می‌دهد. بنابراین ناحیه را تا زمان برطرف شدن تورم فشرده کنید. بستن ناحیه با استفاده از بانداژهای فشاری کشی، بهترین تأثیر را در کاهش تورم دارد.
- بالا گذاشتن ناحیهٔ آسیب‌دیده. اگر در زانوی خود دچار تاندونیت شده‌اید، پای درگیر را در سطحی بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید تا تورم کاهش یابد.
اگرچه استراحت بخش کلیدی درمان تاندونیت است، بی‌تحرکی طولانی‌مدت ممکن است سبب خشکی مفاصل شود. پس از آنکه چند روز به‌طور کامل به ناحیهٔ آسیب‌دیده استراحت دادید، به آرامی آن را در تمام دامنهٔ حرکت خود حرکت دهید تا انعطاف‌پذیری مفصل حفظ شود.
پزشکانی که به شما کمک می کنند
راضیه رحیمی
ممنونم، برنامه خوبی بود، مشکلی نبود. خدا خیرتان دهد
محمدرضا عربی
برنامه ویزيت آنلاین عالی بود، ممنونم
رقیه افشاری
بسیاری عالی بود، وقت ویزیت ساعت 8 بود، دکتر اخیاری ساعت 8:05 آنلاین شدند. تصمیم دارم برای مادرم هم از متخصص گوارش نوبت ویزیت آنلاین بگیرم.
حدیقه همت‌خانی
مشکلی نبود، مجددا پس از آزمایش دوباره از دکتر صفاری وفت می‌گیرم.
عباس عباس زاده
در طول سه روز گذشته که به صورت بستری در مجموعه بیمارستان محب و بخش CCU بستری بودم با دیدن نوع برخورد و اکرام بیماران تحت تاثیر واقع شدم. همیشه در ذهنم آرزوی این را داشتم در ایران خودمان اکرام ارباب رجوع و خاصه بیماران به نحو احسنت انجام پذیرد. ولی این آرزو را تا به امروز در هیچ مجموعه دیگری مثل این بیمارستان تجربه نکرده بودم.
قطعا راه دشواری تا رسیدن به اهداف عالیه شما و دیگر مدیران پیش رو دارید، اما یقینا این مجموعه پتانسیل بهتر شدن و الگو قرارگرفتن را دارد. به عنوان یک مراجعه کننده اولا : ممنون و سپاس، دوما : در این راه پیش رو و پرتلاش باشید، و سوما : نقاط قوت مدیریت خود را حفظ و نقاط ضعف را شناسائی فرمائید. پرسنل این بخش با تمام بیماران، چه پیر و جوان، با محبت و انگیزه خدمت برخورد داشتند.
آمادگی دارم به نوبه خود از تک تک این عزیزان تقدیر نمایم : سرکار خانم های پرستاران یوسفی . خردمند و …، بهیاران شهروز محمودی و …، خدمه زحمتکش و …. همه عزیزان. پزشکان محترم و حاذق که بنده از خانم دکتر ثابتی تکریم و خضوع دارم.
مهدی امین الرعایا
اینجانب مهدی امین الرعایا که در تاریخ 26/6/97 توسط استاد گرانقدر جناب آقای دکتر مرزبان و تیم فرهیخته و دانشمند همراه ایشان تحت عمل CABG قرار گرفته ام، بدینوسیله مراتب تشکر، قدردانی و امتنان خود را از زحمات بی شائبه و نیز فرشتگان مهربان و توانمندی که به عنوان پرستار در آن بیمارستان معظم مشغول ارائه خدمت خصوصا در بخش های ICU-OH1 و بخش آفتاب هستند، اعلام میدارم و آرزومند موفقیت های روز افزون شما در ادامه خدمت های بیشتر به جامعه دردمندان هستم.
البتع لازم به ذکر است مدیریت مهمانداری و همکاری کلیه پرسنل آن بیمارستان در حد قابل تقدیر میباشد.
