استئومالاسی (نرمی استخوان)

استئومالاسی به معنای نرم شدن قابل‌توجه استخوان‌ها است. این بیماری اغلب به علت کمبود شدید ویتامین دی (D) رخ می‌دهد. استخوان‌های نرم‌شدهٔ کودکان و بالغان جوانِ مبتلا به نرمی استخوان، ممکن است در حین رشد دچار خمیدگی شوند. این خمیدگی به‌خصوص در استخوان‌های پا که وزن را تحمل می‌کنند، رخ می‌دهد. نرمی استخوان در بالغان مسن‌تر ممکن است سبب شکستگی استخوان شود.

استئومالاسی یا نرمی استخوان با کمبود ویتامین دی (D) – که شایع است – تفاوت دارد. نرمی استخوان با پوکی استخوان – که سبب کم‌شدن ضخامت استخوان می‌شود – نیز متفاوت است.

درمان استئومالاسی تأمین میزان کافی ویتامین دی (D) و کلسیم است. جهت افزایش سختی و تقویت استخوان (مینرالیزه شدن) به هر دوی این مواد نیاز است. درمان شامل مداوای اختلال زمینه‌ای که سبب کمبود ویتامین دی (D) شده است نیز، می‌شود.

 

نشانه‌ها

زمانی که استئومالاسی در مراحل اولیهٔ خود قرار دارد، ممکن است هیچ نشانه‌ای وجود نداشته باشد. البته ممکن است علائم نرمی استخوان در گرافی یا روش‌های تشخیصی دیگر مشهود باشد. با پیشرفت نرمی استخوان، احتمال دارد دچار استخوان‌درد و ضعف عضلانی شوید. درد همراه نرمی استخوان مبهم و مداوم است و بیشتر در پایین کمر، لگن، مفصل ران، پاها و دنده‌ها حس می‌شود. درد ممکن است در شب یا هنگامی که به استخوان‌ها فشار وارد می‌شود بدتر شود و به‌ندرت با استراحت کاملاً برطرف می‌شود.

کاهش تون عضلانی (انقباض خفیف و پیوستهٔ ماهیچه) و ضعف پا باعث راه رفتن اردک‌وار می‌شود. در نتیجه فرد آهسته‌تر راه می‌رود و راه رفتن برای وی مشکل‌تر می‌شود.

 

علل

نرمی استخوان به‌علت اختلال در روند بلوغ استخوان ایجاد می‌شود. بدن با استفاده از مواد معدنی و فسفات، استخوان‌های قوی و سخت می‌سازد. اگر این مواد معدنی در رژیم غذایی کم باشند یا بدن نتواند به‌درستی آن‌ها را جذب کند، ممکن است دچار نرمی استخوان شوید. این مشکلات ممکن است به علت‌های ذیل رخ دهند:

  • کمبود ویتامین دی (D). نور خورشید سبب تولید ویتامین دی (D) در پوست می‌شود. افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که طول روز کوتاه است یا ویتامین دی (D) در رژیم غذایی آن‌ها کم است، ممکن است دچار نرمی استخوان شوند. در سراسر جهان کمبود ویتامین دی (D) شایع‌ترین علت نرمی استخوان است.
  • برخی از جراحی‌ها. معمولاً معده غذای دریافتی را خرد کرده و ویتامین دی (D) و مواد معدنی دیگر را آزاد می‌کند. این مواد سپس در روده جذب می‌شوند. اگر طی جراحی بخشی از یا تمام معده برداشته شود، این روند دچار اختلال می‌شود و فرد مستعد کمبود ویتامین دی (D) و کلسیم می‌گردد. جراحی برداشتن یا بای پس روده نیز ممکن است به کمبود ویتامین دی (D) و کلسیم منجر شود.
  • بیماری سلیاک. در این بیماری خودایمنی، مصرف غذاهای حاوی گلوتن (پروتئینی که در گندم، جو و چاودار یافت می‌شود) به بافت پوشانندهٔ رودهٔ باریک آسیب می‌رساند. بافت پوششی آسیب‌دیده نمی‌تواند مواد غذایی را به‌خوبی جذب کند و در نتیجه فرد دچار کمبود ویتامین دی (D) و کلسیم می‌شود.
  • بیماری‌های کلیه و کبد. این اندام‌ها در فعال‌سازی ویتامین دی (D) در بدن نقش دارند. بیماری‌های کلیوی و کبدی در توانایی بدن برای تولید ویتامین دی (D) فعال، اختلال ایجاد می‌کنند.
  • داروها. برخی از داروهایی که برای درمان تشنج استفاده می‌شوند، مانند فنیتوئین (دیلانتین یا فنی تک) و فنوباربیتال، ممکن است سبب ایجاد کمبود شدید ویتامین دی (D) و نرمی استخوان شوند.

 

عوامل خطر

افرادی که هم ویتامین دی (D) در رژیم غذایی آن‌ها کم است و هم به میزان کمی در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند – مانند بالغان مسن‌تر و افراد زمین‌گیر یا بستری در بیمارستان – بیشترین احتمال ابتلا به نرمی استخوان را دارند.

 

عوارض

افراد مبتلا به نرمی استخوان با احتمال بیشتری دچار شکستگی استخوان به‌ویژه در استخوان‌های دنده، ستون فقرات و پاها می‌شوند.

 

پیشگیری

اگر نرمی استخوان به‌علت قرار نگرفتن کافی در معرض نور خورشید یا کمبود ویتامین دی (D) در رژیم غذایی ایجاد شده باشد، اغلب می‌توان با تأمین بدن با میزان کافی ویتامین دی (D)، از آن پیشگیری نمود.

  • غذاهای سرشار از ویتامین دی (D) مصرف کنید. غذاهایی که به‌طور طبیعی غنی از ویتامین دی (D) هستند شامل ماهی‌های روغنی (ماهی آزاد، ماهی خال‌مخالی و ماهی ساردین) و زردهٔ تخم‌مرغ می‌شود. همچنین می‌توانید از غذاهای غنی‌شده با ویتامین دی (D) مانند غلات، نان، شیر و ماست استفاده کنید.
  • در صورت نیاز از مکمل‌ها استفاده کنید. اگر در رژیم غذایی شما میزان کافی از ویتامین‌ها و مواد معدنی وجود ندارد یا اگر سیستم گوارشی شما به علت بیماری نمی‌تواند مواد غذایی را به‌درستی جذب کند، از پزشک خود دربارهٔ مصرف مکمل‌های ویتامین دی (D) و کلسیم سؤال کنید.

قرارگیری در معرض نور خورشید بدون استفاده از محافظت‌کننده‌ها احتمال ابتلا به سرطان پوست را بالا می‌برد. متخصصان دربارهٔ مدت زمان ایمن و کافی قرارگیری در معرض خورشید جهت پیشگیری و درمان نرمی استخوان، توافق نظر ندارند.

تشخیص

تشخیص نرمی استخوان ممکن است سخت باشد. جهت تعیین علت دقیق نرمی استخوان و رد اختلالات استخوانی دیگر مانند پوکی استخوان، پزشک ممکن است یک یا تعداد بیشتری از آزمایش‌های ذیل را درخواست کند:

  • آزمایش خون و ادرار. این آزمایش‌ها به تشخیص سطح پایین ویتامین دی (D) و مشکلات مربوط به کلسیم و فسفات، کمک می‌کنند.
  • گرافی‌ها. شکستگی‌های کوچک روی استخوان‌ها که در گرافی مشاهده می‌شود، مشخصهٔ نرمی استخوان است.
  • نمونه‌برداری از استخوان. جراح جهت گرفتن نمونه‌ای کوچک از استخوان، با استفاده از بیهوشی عمومی، سوزنی باریک را به داخل پوست و استخوان لگن در بالای مفصل ران، وارد می‌کند. اگرچه نمونه‌برداری از استخوان روش دقیقی برای تشخیص نرمی استخوان است، به‌ندرت برای تشخیص از این روش استفاده می‌شود.

 

درمان

خوشبختانه با دریافت میزان کافی از ویتامین دی (D) خوراکی از چند هفته تا چند ماه می‌توان نرمی استخوان را درمان کرد. برای حفظ سطح مناسب ویتامین دی (D)، فرد معمولاً باید به دریافت مکمل ادامه دهد.

پزشک ممکن است افزایش دریافت کلسیم یا فسفات از طریق مکمل یا رژیم غذایی را نیز توصیه کند. درمان بیماری‌هایی که روی متابولیسم ویتامین دی (D) تأثیر می‌گذارند – مانند بیماری‌های کلیوی و کبدی یا سطح پایین فسفات در خون – اغلب به بهبود علائم و نشانه‌های نرمی استخوان، کمک می‌کند.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص