کُندروسارکوما

کُندروسارکوما (chondrosarcoma) نوعی سرطان است که معمولاً در استخوان‌ها آغاز می‌شود، ولی گاهی اوقات بافت‌ نرم مجاور استخوان را هم درگیر می‌کند. شایع‌ترین مکان‌ها برای ایجاد تومورهای کُندروسارکوما، لگن، مفصل ران (hip) و شانه‌اند. در موارد نادر، قاعده‌ٔ جمجمه هم درگیر می‌شود.

مشخصه‌ٔ سلول‌های گرفتار به کُندروسارکوما ساختن غضروف است. بعضی از انواع کُندروسارکوما به‌آهستگی رشد می‌کنند و درصورتی‌که به‌طور کامل از بدن خارج شوند، احتمال گسترش‌شان به سایر اندام‌ها و استخوان‌ها پایین است. سایر انواع کُندروسارکوما به‌سرعت رشد می‌کنند و احتمال متاستازشان بالاست.

روش درمانی اصلی، خارج کردن تومور با عمل جراحی است.

در موارد نادر، استفاده از پرتودرمانی و شیمی‌درمانی به درمان این بیماری کمک می‌کند.

 

علائم

نشانه‌ها و علائم احتمالی کُندروسارکوما عبارت‌اند از:

  • درد افزایش‌یابنده
  • وجود ورم یا توده‌ای قابل لمس
  • شکستگی درنتیجه‌ٔ ضعیف شدن استخوان

درصورتی‌که تومور بر نخاع فشار وارد کند، ممکن است دچار ضعف، بی‌حسی یا بی‌اختیاری شوید.

 

علل

کُندروسارکوما با بعضی از جهش‌های ژنتیکی مرتبط است. بعضی از انواع کُندروسارکوما بر اثر تبدیل ضایعات خوش‌خیم غضروفی به سرطان ایجاد می‌شوند.

 

ریسک‌فاکتورها

این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد؛ البته شایع‌ترین نوع آن معمولاً افراد میان‌سال و مسن را درگیر می‌کند.

در بیماری اولیر (Ollier) و سندرم مافوچی (Mafucci)، تعداد ضایعات خوش‌خیم غضروفی (enchondroma) افزایش پیدا می‌کند. این ضایعات گاهی اوقات به کُندروسارکوما تبدیل می‌شوند.

تشخیص

از آنجا که بیشتر تومورهای این بیماری بسیار آهسته رشد می‌کنند، ممکن است تا سال‌ها تشخیص داده ‌نشوند. در بعضی موارد، این تومورها تصادفی در جریان عکس‌برداری شناسایی می‌شوند. ممکن است به‌منظور تأیید تشخیص برایتان بیوپسی تجویز شود.

 

عکس‌برداری

با رادیوگرافی می‌توان بخش‌های مشکوک استخوان را تشخیص داد؛ سپس روی بخش‌های مشکوک تست‌های بیشتری انجام می‌شود. به‌کمک سایر روش‌های عکس‌برداری مانند ام‌آرآی (MRI) و سی‌تی اسکن می‌توان اطلاعات بیشتری راجع به تومور بدست آورد.

 

بیوپسی

پزشک می‌تواند با برداشتن نمونه‌ای از بافت مشکوک توسط یک سوزن یا اسکالپل و انجام آزمایش‌هایی بر روی آن، تشخیص خود را تأیید کند. بیوپسی را نباید به‌گونه‌ای انجام داد که بعداً خارج کردن تومور را در عمل جراحی دشوارتر سازد.

 

درمان

عمل جراحی

روش درمانی اصلی عمل جراحی است. هدف از جراحی، خارج کردن تومور و حاشیه‌ای از بافت سالم اطراف آن است. نوع عمل جراحی به مکان ایجاد کُندروسارکوما بستگی دارد.

برای اغلب موارد، می‌توان عمل جراحی نجات اندام (limb salvage surgery) را انجام داد؛ در این عمل تومور را خارج می‌کنند و استخوان مبتلا را جایگزین یا بازسازی می‌نمایند. موارد اندکی از کُندروسارکوما هم نیازمند انجام آمپوتاسیون (قطع عضو) هستند؛ آمپوتاسیون زمانی انجام می‌شود که تومور اعصاب و عروق اصلی را درگیر کرده‌ باشد یا آن‌قدر بزرگ باشد که خارج کردن آن لزوماً منجر به فقدان عملکرد اندام مربوطه گردد.

 

رادیوتراپی

اگر تومور در مکانی تشکیل شده ‌باشد که خارج کردن کل آن را دشوار کند (مثل: قاعده‌ٔ جمجمه)، پزشک ممکن است قبل از جراحی برایتان رادیوتراپی تجویز نماید.

 

شیمی‌درمانی

کُندروسارکوما سرطانی است که معمولاً بسیار آهسته رشد می‌کند. شیمی‌درمانی سلول‌هایی را هدف قرار می‌دهد که رشد بسیار سریعی داشته‌ باشند، بنابراین به‌طور کلی استفاده از این روش درمانی برای کُندروسارکوما چندان مفید نیست. البته شیمی‌درمانی ممکن است برای بعضی از انواع نادر کُندروسارکوما که رشد سریعی دارند، مفید واقع شود.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص