پرش پلک

پرش پلک (میوکیمیا) تنها پلک چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع تیک یا اسپاسم بسیار شایع بوده و برای بیشتر مردم یک‌بار یا بیشتر روی می‌دهد. این شرایط می‌تواند هر یک از دو پلک بالایی یا پایینی را درگیر کند، اما معمولاً در یک زمان تنها در یک چشم اتفاق می‌افتد.

پرش پلک از محسوس بودن تا آزاردهنده بودن تغییر می‌کند. تیک چشمی معمولاً در مدت زمان کوتاهی برطرف می‌شود اما ممکن است پس از چند ساعت، چند روز یا بیشتر مجدد تکرار شود.

بلفارواسپاسم اولیهٔ خوش‌خیم با افزایش چشمک زدن در هر دو چشم آغاز می‌شود و ممکن است باعث شود پلک‌ها بسته نشوند. این نوع پرش چشم به نسبت نادر است اما می‌تواند بسیار شدید باشد و بر همهٔ جنبه‌های زندگی تأثیر بگذارد.

اسپاسم همی فاسیال، شامل پرش عضلات یک طرف صورت از جمله پلک است.

دلایل

بلفارواسپاسم اولیهٔ خوش‌خیم، اختلال حرکتیِ (دیس تونیا) عضلات اطراف چشم است. هیچ کسی به طور دقیق نمی‌داند که چه چیزی باعث ایجاد آن می‌شود، اما محققان معتقدند ممکن است از اختلال عملکرد سلول‌های خاصی در سیستم عصبی که گانگلیون قاعده‌ای نام دارند، ناشی شود.

اسپاسم همی فاسیال به طور معمول توسط یک شریان کوچک که موجب تحریک عصب صورتی می‌شود، روی می‌دهد.

به ندرت ممکن است پرش پلک علامتی از اختلالات خاص در مغز و سیستم عصبی باشد. در صورتی که چنین چیزی وجود داشته باشد، تقریباً همیشه با علائم و نشانه‌های دیگری همراه است.

پرش پلک ممکن است از اثرات جانبی داروها، به ویژه داروهایی باشد که برای بیماری پارکینسون استفاده می‌شوند. در برخی مواقع پرش پلک، به خصوص اگر اسپاسم‌های دیگر صورت هم ایجاد شوند، نشانهٔ اولیه یک اختلال حرکتی شدید است.