کمر درد جزو شایع‌ترین علل مراجعه به پزشک یا نرفتن به محل کار است. بیشتر موارد معلولیت در سراسر جهان بر اثر این درد رخ می‌دهد. اغلب افراد کمر درد را حداقل برای یک مرتبه تجربه می‌کنند.
خوشبختانه شما می‌توانید برای پیشگیری یا تسکین بیشتر دردهای پشت اقداماتی انجام دهید. اگر پیشگیری جواب نداد و به این درد دچار شدید، غالباً با درمان‌های ساده‌ی خانگی و مکانیک بدنی مناسب می‌توان درد را در عرض چند هفته تسکین داد و به حالت عادی برگشت. در موارد نادر برطرف کردن کمر درد مستلزم عمل جراحی است.
اغلب موارد حاد کمر درد توسط درمان‌های خانگی در عرض چند هفته برطرف می‌شوند؛ البته این امر در مورد همه صدق نمی‌کند و کمر درد مشکلی پیچیده است. کمر درد بسیاری از افراد تا مدتی طولانی برطرف نمی‌شود؛ البته تنها عده‌ی کمی دچار درد شدید مداوم هستند.
مصرف مسکن‌های بدون نسخه و استفاده از حرارت ممکن است برای درمان موارد حاد کمر درد کافی باشد. در این موارد ماندن در رختخواب توصیه نمی‌شود.
تا آنجا که می‌توانید، به فعالیت‌های خود ادامه دهید. فعالیت‌های سبک، مثل: قدم زدن و امور روزمره را انجام دهید. از انجام فعالیت‌هایی که سبب افزایش درد شما می‌شوند خودداری کنید ولی اینگونه نباشد که از انجام فعالیتی، صرفاً به‌دلیل ترس از بروز درد، بپرهیزید. اگر درمان‌های خانگی پس از چند هفته مؤثر نبودند، پزشک ممکن است برایتان داروهایی قوی‌تر یا سایر روش‌های درمانی را تجویز نماید.
داروهایی که برای کمر درد استفاده می‌شوند
بسته به نوع کمر درد شما، پزشک ممکن است داروهای زیر را برایتان تجویز کند:
- مسکن‌های بدون نسخه. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند: ایبوپروفن، ممکن است کمر درد را تسکین دهند. این داروها را تنها به‌شیوه‌ای که پزشک‌تان توصیه کرده مصرف کنید. مصرف بیش از حد این داروها می‌تواند عوارض جانبی جدی به‌دنبال داشته‌باشد. اگر اگر مسکن‌های بدون نسخه نتوانستند درد شما را تسکین دهند، پزشک ممکن است انواعی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را برایتان تجویز کند که تهیه‌ی آن‌ها بدن نسخه امکان‌پذیر نیست.
- شل‌کننده‌های عضله. اگر موارد خفیف تا متوسط کمر درد توسط مسکن‌های بدون نسخه تسکین نیافتند، پزشک ممکن است برایتان یک شل‌کننده‌ی عضله هم تجویز کند. این شل‌کننده‌ها می‌توانند سبب گیجی و خواب‌آلودگی شما شوند.
- مسکن‌های موضعی. این داروها شامل کرم‌ها یا پمادها می‌شوند که آن‌ها را روی پوست خود، در محل درد، می‌مالید.
- مخدرها. ممکن است برای مدتی کوتاه و تحت نظارت پزشک، برایتان داروهای حاوی مواد افیونی (اپیوئید)، مثل: اکسی‌کدون (oxycodone)یا هیدروکدون (hydrocodone)، تجویز شود. مصرف مواد افیونی در موارد درد مزمن مؤثر نیست، بنابراین دوره‌ی مصرف این مواد کمتر از یک هفته طول می‌کشد.
- داروهای ضدافسردگی. مشخص شده‌است که دوزهای پایین بعضی از داروهای ضدافسردگی – به‌خصوص داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای، مثل: آمیتریپتیلین(amitriptyline) – فارغ از تأثیرشان بر افسردگی، سبب تسکین بعضی از انواع مزمن کمر درد می‌شوند.
- تزریقات. اگر روش‌های فوق در تسکین درد شما مؤثر نبوند، و اگر درد به پاهایتان هم سرایت کرد، پزشک ممکن است کورتیزون – یک داروی ضدالتهاب – یا یک داروی بی‌حس‌کننده را به فضای اطراف نخاع شما (فضای اپی‌دورال) تزریق کند.
فیزیوتراپی و ورزش
یک فیزیوتراپیست می‌تواند به‌منظور کاهش درد شما، روش‌های درمانی مختلفی را برای پشت و بافتهای نرم‌تان انجام دهد؛ مثل: استفاده از حرارت، سونوگرافی، تحریک الکتریکی و تکنیک‌های شل کردن عضلات.
همچنان که دردشما کاهش می‌یابد، فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را به شما آموزش دهد تا به کمک آن‌ها انعطافپذیری خود را افزایش دهید، عضلات پشت و شکم‌تان را تقویت کنید و وضعیت(posture) بدنی‌تان را بهبود ببخشید. انجام منظم این تمرینات می‌تواند از عود درد پیشگیری نماید.
عمل جراحی برای درمان کمر درد
عده‌ی کمی از افراد برای معالجه‌ی کمر درد نیازمند عمل جراحی هستند. اگر درد شما کاهش پیدا نمی‌کند و به پایتان سرایت می‌کند یا دچار ضعف عضلانی پیشرونده‌ی ناشی از فشردگی اعصاب هستید، ممکن است عمل جراحی برایتان سودمند باشد. در غیر اینصورت، عمل جراحی را تنها برای دردهای مرتبط با مشکلات ساختاری، مثل: تنگی کانال نخاعی یا فتق دیسک بین مهره‌ای، آن هم در صورتی‌که به سایر روش‌های درمانی جواب نداده‌باشند، بکار می‌برند.
کمردردو خارپاشنه
سلام بر شما، لطفا سوال خود را کامل بپرسید.