چگونه قلب انسان در طول تکامل ما به عنوان یک گونه سازگار شد؟ برای بررسی این پرسش، دکتر آرون باگیش، متخصص قلب هاروارد، مطالعه‌ای منحصر به فرد را رهبری کرد که در آن قلب میمون‌های بزرگ آفریقایی، کشاورزان مکزیکی و ورزشکاران آمریکایی را مقایسه کرد. اما یافته‌ها یک پیام عملی نیز دارند.
دکتر باگیش، مدیر آزمایشگاه عملکرد قلب در بیمارستان عمومی ماساچوست وابسته به هاروارد، می‌گوید: «این یافته‌ها اهمیت پیاده‌روی سریع یا دویدن منظم در طول زندگی را برای سالم ماندن با افزایش سن تقویت می‌کنند.» این مطالعه شامل میمون‌های بزرگ (گوریل‌ها و شامپانزه‌ها) و چهار گروه مختلف از انسان‌ها بود: مردان غیرفعال، دونده‌های استقامتی، بازیکنان خط جلوی فوتبال و سرخپوستان تاراهومارا. تمام افراد این گروه‌ها تحت بررسی دقیق عملکرد قلب با استفاده از سونوگرافی قرار گرفتند که در طول فعالیت‌های مختلف انجام شد.
در این مورد بیشتر بخوانید:
شامپانزه‌ها در مقابل انسان‌های اولیه
شامپانزه‌ها، نزدیک‌ترین خویشاوندان تکاملی ما، بیشتر روز را به غذا خوردن و استراحت می‌گذرانند و در دوره‌های زمانی کوتاه به کوهنوردی و جنگیدن می‌پردازند. این فعالیت کوتاه اما شدید باعث ایجاد فشار در حفره‌های قلب می‌شود و در نتیجه دیواره‌های ضخیم‌تر و سفت‌تری ایجاد می‌شود. در مقابل، اجداد باستانی ما مجبور بودند برای زنده ماندن به شکار و جمع‌آوری غذا بپردازند و مسافت‌های طولانی را پیاده‌روی کنند و یا بدوند. با پیشرفت تکامل، کشاورزان اولیه برای شخم زدن، کاشت و برداشت غذای خود به همان استقامت فیزیکی متکی بودند. در نتیجه، قلب انسان تکامل یافت تا دیواره‌های نازک‌تری داشته باشد و انعطاف‌پذیرتر شود. حفره‌های قلب کمی بزرگ‌تر شدند و همچنین می‌توانستند کمی بپیچند (شبیه به فشار دادن حوله)، که به خروج خون بیشتر و بازگشت آن به قلب در هنگام استراحت کمک می‌کند.
شکل اصیل قلب
سرخپوستان تاراهومارا که در کاپر کنیون مکزیک زندگی می‌کنند، یکی از معدود تمدن‌هایی‌اند که تا حد زیادی تحت تأثیر غرب‌گرایی قرار نگرفته‌اند. دکتر باگیش می‌گوید: «آن‌ها چیزی را رهبری می‌کنند که مردم‌شناسان از آن به عنوان شیوهٔ زندگی کشاورزی معیشتی یاد می‌کنند که نیازمند پیاده‌روی، آهسته دویدن و سایر حرکات در طول روز است.»
او می‌گوید: «قلب‌های آن‌ها نشان‌دهندهٔ این است که چگونه قلب به‌طور طبیعی تکامل یافته‌است و عمل می‌کند یا همان شکل اصیل قلب انسان.»
اما قلب شما نیز بسته به نوع تمرینی که انجام می‌دهید و یا انجام نمی‌دهید، در طول زندگی‌تان سازگار می‌شود.
محفظهٔ پمپاژ اصلی قلب، بطن چپ، منعکس‌کنندهٔ نوع فعالیتی است که فرد معمولاً انجام می‌دهد. بطن چپ دوندگان استقامتی بلندتر، بزرگ‌تر و قابل ارتجاع‌تر از حد متوسط بود (و بنابراین قادر به مقابله با حجم زیادی از خون بود). از سوی دیگر، قلب بازیکنان خط جلوی فوتبال بیشتر با تمرین‌های کوتاه و شدید سازگار بود که نشان‌دهندهٔ تمرینات قدرتی آن‌ها بود. دیواره‌های بطن چپ آن‌ها ضخیم‌تر و کمتر انعطاف‌پذیر بود و به آن‌ها اجازه می‌داد بهتر با فشار به‌جای حجم مقابله کنند.
بی‌تحرکی به قلب آسیب می‌رساند
دکتر باگیش می‌گوید، با این حال، گروهی از مردان که ورزش نمی‌کردند، در نهایت مهم‌ترین بخش داستان با توجه به درس‌های بهداشتی بودند. این مردان که همگی در دههٔ 20 و 30 زندگی خود بودند، هیچ عامل خطر سنتی بیماری قلبی مانند فشارخون بالا نداشتند. اما قلب‌های آموزش‌ندیدهٔ آن‌ها بیشتر شبیه قلب میمون با دیواره‌های ضخیم‌تر و انعطاف‌پذیری کمتری بود.
دکتر باگیش توضیح می‌دهد: «اگر هیچ فعالیت بدنی انجام نمی‌دهید، روزانه مقادیر زیادی خون را از طریق قلب و عروق خونی خود وارد نمی‌کنید و در نتیجه هم قلب و هم رگ‌های خونی شروع به سفت شدن می‌کنند. این حالت یک دور باطل ایجاد می‌کند: هرچه کمتر حرکت کنید، کمتر می‌توانید ورزش‌هایی را انجام دهید که شما را سالم نگه می‌دارد.»
ورزش به جلوگیری از فشارخون بالا کمک می‌کند
دکتر باگیش می‌گوید، این یافته‌های جدید نشان می‌دهد که روند ابتلا به فشارخون بالا سال‌ها پیش از اینکه برای اولین بار در مطب پزشک تشخیص داده شود، به حرکت در می‌آید. متأسفانه، تنها حدود 20 درصد از بزرگسالان آمریکایی 150 دقیقه در هفته فعالیت بدنی با شدت متوسط انجام می‌دهند و حدود یک‌سوم بزرگسالان فشارخون بالا دارند.
اگرچه بهتر است در طول زندگی خود ورزش کنید، اما برای شروع هیچ وقت دیر نیست. برای بسیاری از افراد، تغییر از بی‌تحرکی به فعالیت سخت است و نیاز به تغییر رفتار واقعی دارد. دکتر باگیش می‌گوید: «اما هرچه بیشتر به مردم کمک کنیم تا دلایل و پیامدهای انتخاب‌های خود را درک کنند، وضعیت بهتری خواهیم داشت.»
منبع:
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.