کیست بیکر (Baker’s cyst) نوعی کیست پر از مایع است که سبب ایجاد یک برجستگی و احساس تنگی در پشت زانو می‌شود. درد ناشی از این کیست می‌تواند در حین فعالیت یا هنگامی که زانویتان را بطور کامل خم می‌کنید یا می‌کشید، شدیدتر شود.

علت ایجاد کیست بیکر

کیست بیکر، که به آن کیست پشت زانو هم گفته می‌شود، معمولاً درنتیجه‌ی مشکلات مربوط به مفصل زانو، مانند: آرتریت یا پارگی غضروف، رخ می‌‌دهد. هر دوی این مشکلات می‌توانند سبب شوند که زانوی شما مقدار زیادی مایع تولید کند و در‌نتیجه، کیست بیکر ایجاد شود.

کیست بیکر ممکن است سبب ایجاد ورم و موجب ناراحتی شما شود؛ البته معالجه‌ی بیماری زمینه‌ای احتمالی معمولاً علایم‌تان را تسکین می‌دهد.

درمان کیست بیکر

گاهی اوقات کیست بیکر خودبه‌خود برطرف می‌شود. التبه اگر کیست بزرگ و دردناک باشد، پزشک ممکن است روش‌های درمانی زیر را برایتان تجویز نماید:

• دارو

پزشک ممکن است یک داروی کورتیکواستروئیدی، مانند: کورتیرزون، را به زانویتان تزریق کند تا التهاب آن را کاهش دهد؛ این کار ممکن است سبب کاهش درد شود ولی همیشه از عود کیست جلوگیری نمی‌کند.

• خارج کردن مایع

پزشک ممکن است با استفاده از یک سوزن، مایع را از مفصل زانویتان خارج کند. این فرآیند آسپیراسیون سوزنی نام دارد و هدایت سوزن معمولاً به‌کمک سونوگرافی انجام می‌شود.

• فیزیوتراپی

استفاده از کیسه‌های یخ، بانداژ و عصای زیر‌بغل ممکن است به کاهش درد و تورم کمک کند. همچنین کاستن از دامنه‌ی حرکتی و انجام تمرینات تقویت‌کننده‌ی عضلات اطراف زانو ممکن است سبب کاهش علایم و حفظ عملکرد زانو شود.

در صورت امکان، پزشک بیماری زمینه‌ای مسبب کیست بیکر را معالجه می‌کند. اگر پزشک تشخیص دهد که پارگی غضروف باعث تولید بیش‌ازحد مایع سینوویال شده‌است، ممکن است به‌منظور خارج کردن یا ترمیم غضروف پاره‌شده برایتان عمل جراحی تجویز کند.

مواردی از کیست بیکر که بر اثر استئوآرتریت (آرتروز) ایجاد شده‌اند، معمولاً با درمان آرتریت برطرف می‌گردند. عمل جراحی در این موارد بصورت نادر لازم می‌شود.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

اگر پزشک تشخیص دهد که عامل ایجاد کیست بیکر ، آرتریت است، ممکن است توصیه‌های زیر را برایتان داشته‌باشد:

• از روش RICE استفاده کنید.

RICE سرواژه‌ای است از حرف اول واژگان Rest(استراحت)، Ice(یخ)، Compression(فشردگی) و Elevation(بالا بردن). به پایتان استراحت بدهید. روی زانویتان یخ بگذارید. زانویتان را با یک بانداژ یا زانو‌بند ببندید. و در صورت امکان، پایتان را (به‌ ویژه در هنگام شب) بالا نگه‌دارید.

• از مسکن‌های بدون نسخه استفاده کنید.

داروهایی مانند: ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم، استامینوفن و آسپرین، می‌توانند سبب تسکین درد شوند. از توضیحات نوشته‌شده روی بسته‌ی دارو پیروی کنید و بیشتر از دوز پیشنهادی، دارو را مصرف نکنید.

• فعالیت جسمی خود را کاهش دهید.

با این کار مفصل زانویتان کمتر تحریک می‌شود. پزشک‌تان می‌تواند به شما بگوید که چه مدت لازم است فعالیت‌های خود را کاهش دهید؛ او همچنین ممکن است تمرینات جایگزینی را در دوره‌ی کاهش فعالیت به شما پیشنهاد کند.

مقالات مشابه

چگونه ترک پوستی را درمان کنیم؟

یکی از علل شایع زوال عقل

برنامه‌ای برای انجام حرکات کششی آسان