کدام مهارت‌ها برای کودک لازم است؟ مهارت‌هایی که کودکان برای موفقیت در زندگی و شروع نوجوانی به آن نیاز دارند
همهٔ والدین دوست دارند فرزندشان در زندگی موفق باشد و منظور ما از موفق بودن، تنها داشتن شغل و درآمد خوب نیست، بلکه منظور شاد بودن نیز است. والدین دوست دارند بدانند که چگونه می‌توانند چنین اتفاقی را رقم بزنند. اما کدام مهارت‌ها برای کودک لازم است؟
به گفتهٔ مرکز رشد کودک هاروارد، این موضوع کمتر دربارهٔ نمرات و فعالیت‌های فوق برنامه است و بیشتر به مجموعه‌ای از مهارت‌ها می‌پردازد که به کودکان کمک می‌کند تا در حین رشد، چالش‌های زندگی را پشت سر بگذارند. تمام این مهارت‌ها تحت عنوانی قرار می‌گیرد که ما آن را مهارت‌های عملکرد اجرایی می‌نامیم که برای خودتنظیمی استفاده می‌شود. توسعهٔ مهارت‌های عملکرد اجرایی و یافتن راه‌هایی برای تقویت این مهارت‌ها به افراد کمک می‌کند تا در زندگی موفق و شاد باشند.
پنج مهارت اصلی مهم چیست؟
- برنامه‌ریزی: توانایی ایجاد و اجرای اهداف و برنامه‌های مشخص.
- تمرکز: توانایی تمرکز بر آنچه در یک زمان معین مهم است.
- خودکنترلی: کنترل نحوهٔ واکنش نه تنها به احساسات، بلکه به موقعیت‌های استرس‌زا.
- آگاهی: نه تنها به افراد و موقعیت‌های اطرافمان توجه کنیم، بلکه درک کنیم که چگونه با آن‌ها سازگاری داریم.
- انعطاف‌پذیری: توانایی سازگاری با شرایط در حال تغییر.
در حالی که این‌ها مهارت‌هایی‌اند که کودکان و بزرگسالان در طول زندگی‌شان می‌آموزند، دو دورهٔ زمانی وجود دارد که اهمیت ویژه‌ای دارد: اوایل کودکی (سنین 3 تا 5 سالگی) و نوجوانی/اوایل بزرگسالی (سنین 13 تا 26 سال). در طول این فرصت‌های طلایی، یادگیری و استفاده از این مهارت‌ها به موفقیت کودکان کمک می کند. در این نوشتار، در مورد اولین دوره، یعنی دوران کودکی، صحبت خواهیم کرد.
بهترین راه برای یادگیری هر مهارتی، تمرین کردن است و همهٔ ما بیشتر تمایل داریم چیزی را که سرگرم‌کننده و انگیزشی باشد تمرین کنیم. در اینجا چند راه مطرح می‌شود که والدین می‌توانند با استفاده از آن‌ها به فرزندان خود در یادگیری و تقویت مهارت‌های عملکرد اجرایی کمک کنند.
برنامه‌ریزی
طبیعی است که والدین و مراقبان برای کودکان خردسال برنامه‌ریزی کنند، اما راه‌هایی برای مشارکت دادن آن‌ها در فرایند برنامه‌ریزی وجود دارد، برای نمونه:
- برنامه‌ریزی فعالیت‌های روز با آن‌ها: خواه این برنامه یک روز در مدرسه باشد و یا یک روز بازی کردن. در مورد تمام وظایف آن روز، از جمله وعده‌های غذایی، لباس پوشیدن، حمام کردن و چیز‌های دیگر با هم صحبت کنید. به آن‌ها کمک کنید تا آن فعالیت را به عنوان بخشی از یک کل و چیزی که می‌توانند آن را مدیریت کنند، ببینند.
- با هم چیزی بپزید: فهرست خرید را جمع‌آوری کنید، به خرید بروید، دستور غذا را با هم مرور کنید و به آن‌ها کمک کنید تا تمام مراحل را درک کنند.
- زمانی‌که برای تعطیلات یا مهمانی آماده می‌شوید، آن‌ها را تشویق کنید تا دربارهٔ اینکه سایر افراد دوست دارند چه کاری انجام دهند و چگونه می‌خواهند آن را انجام دهند، فکر کنند.
تمرکز
استفادهٔ زیاد از دستگاه‌های هوشمند قطعاً باعث ایجاد انواع مشکلات در تمرکز کودکان و بزرگسالان شده‌است. لذتی آنی در استفاده از نمایشگر‌ها وجود دارد که کنار گذاشتن آن و تمرکز بر کار‌هایی را که کمتر انگیزشی و محرک‌اند، دشوار می‌کند. اکنون، بیش از هر زمان دیگری، مهم است که:
- حتی در صورت موافق نبودن و شکایت، زمان استفاده از نمایشگر‌ها را محدود کنیم (حتی والدین نیز باید از این موضوع پیروی کنند).
- وسایل لازم برای ساخت اشیا با دست را در اختیار آن‌ها بگذارید. پروژه‌هایی را پیدا کنید که یک تا دو ساعت طول بکشد. در زمان ساخت اشیا با آن‌ها همراهی و همکاری کنید.
- برای آن‌ها، با صدای بلند کتاب بخوانید. تصور کردن به جای دیدن صفحه نمایش به کودکان کمک می‌کند تا تمرکز کنند.
خودکنترلی
این مورد به معنای توجه به واکنش‌های خود در برابر موقعیت‌های مختلف و مهم است. واکنش شما به عصبانیت و ناامیدی چگونه است؟ آیا خشم در زمان رانندگی، برای شما مشکل‌ساز است؟ به یاد داشته باشید که کودکان همیشه به آنچه انجام می‌دهیم بیشتر از آنچه می‌گوییم توجه می‌کنند. برای کمک به فرزندتان در یادگیری خودکنترلی می‌توانید موارد زیر را به کار گیرید:
- در مورد احساسات و راهبرد‌های مدیریت احساسات قوی مانند نفس عمیق کشیدن، دور شدن از موقعیت، فریاد زدن در بالش و غیره با فرزند خود صحبت کنید.
- به آن‌ها کمک کنید تا بفهمند رفتارشان چگونه بر دیگران تأثیر می‌گذارد و چرا مهم است که به آن توجه داشته باشیم، که این مورد آگاهی را نیز آموزش می‌دهد.
- صحبت بعد از ناراحتی یا عصبانیت. در مورد اینکه هر کس در موقعیت اتفاق‌افتاده چه کار متفاوتی می‌توانست انجام دهد تا شرایط بهتر شود، صحبت کنید.
آگاهی
آموزش این مورد سرگرم‌کننده است.
- پیاده‌روی کنید: با هم از مکان‌هایی دیدن کنید. گوش کنید و تماشا کنید، با هم تصور کنید که مردم در حال انجام چه کاری یا فکر کردن دربارهٔ چه چیزی هستند.
- به فعالیت‌های خدمات اجتماعی بپردازید: به کودکان نشان دهید که هر کسی می‌تواند مؤثر باشد.
- تشریفات خانوادگی مانند شام دورهمی را برقرار کنید: به افراد این فرصت را بدهید تا در مورد بهترین و بدترین قسمت‌های روز خود صحبت کنند و در مورد راه‌هایی صحبت کنید که شما کمک می‌کنند به عنوان یک خانواده بهتر عمل کنید و با یکدیگر خوب رفتار کنید.
انعطاف‌پذیری
ما تمایل داریم به فرزندانمان و نیاز‌های آن‌ها پاسخ دهیم و برنامه‌های خود را پیرامون آن تنظیم کنیم. برخی از این برنامه‌ها، برای بقای والدین‌اند. اما در نهایت، همیشه مفید نیستند. زندگی راهی برای به هم ریختن حتی دقیق‌ترین برنامه‌ها دارد. مطمئناً بچه‌ها به ساختار نیاز دارند؛ اما باید بتوانند با شرایط و موقعیت‌های اجتناب‌ناپذیر تصادفی نیز کنار بیایند و با آن‌ها سازگار شوند.
- همیشه به چیزی که ممکن است در هنگام خواب یا صرف غذا رخ دهد، نه نگویید. اگر زمانبندی‌ها گه‌گاه متفاوت شود، اشکالی ندارد.
- تا جایی که می‌توانید خودجوش باشید. به گردشی بدون برنامه بروید و یا گاهی اوقات برنامه‌های لحظه آخری تنظیم کنید.
- هنگامی که برنامه‌ها تغییر می‌کنند و یا به هم می‌خورند، نسبت به آن خوش‌بین باشید و از آن نهایت استفاده را ببرید. الگو باشید.
هنگام کمک به فرزندتان در یادگیری این مهارت‌ها، ممکن است چیز‌هایی در مورد خودتان و همچنین مهارت‌های جدیدی را نیز بیاموزید.
منبع:
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.