فواید دارچین برای سلامتی
از مدتها قبل، از پوست درخت دارچین به عنوان ادویه و داروی سنتی استفاده میشدهاست. به عنوان مکمل، آن را در کپسولها، چای و انواع عصارهها میتوانید پیدا کنید. پزشکان تاکنون آن را برای انواع مسائل بهداشتی و پزشکی توصیه نمیکردند. اگرچه تحقیقات احتمالات جالب توجهی را نشان میدهد، اما کارهای بیشتری برای انجام وجود دارد. با ما همراه باشید تا فواید دارچین برای سلامتی را بیشتر توضیح دهیم.
کاهش قند خون
چندین مطالعه بر روی بزرگسالان و حیوانات مبتلا به دیابت نشان داده است که دارچین میتواند به کاهش قند خون کمک کند، گرچه تحقیقات دیگر نتایج مشابه را نشان ندادهاند. دانشمندان هنوز نمیدانند نحوهٔ عملکرد دارچین چگونه است، و همچنین هنوز مشخص نیست که چقدر زمان میبرد و نتایج آن چقدر دوام میآورد.
تقویت متابولیسم
بر اساس یک مطالعهٔ آزمایشگاهی، روغن اساسی موجود در دارچین به نام سینامالدهید میتواند سلولهای چربی را هدف قرار داده و باعث شود انرژی بیشتری بسوزانند. این خبری مهیج برای هر کسی است که سعی در کاهش وزن دارد، اما تحقیقات هنوز در مراحل اولیه است؛ و راه زیادی برای رفتن داریم.
پوست عالی
در اینترنت عبارت “ماسک دارچین برای صورت” را جستوجو کنید. تعداد زیادی دستورالعمل خواهید دید که ادعا میکنند ماسک دارچین با جوشها و قرمزی پوست مقابله میکند. شواهد کمی برای تأیید این مطلب وجود دارد. فقط یک مطالعهٔ کوچک نشان میدهد دارچین سیلان بهطور خاص میتواند با انواع باکتریهای شناختهشده در ایجاد آکنه مقابله کند. یک مطالعهٔ آزمایشگاهی کوچکتر نشان میدهد که دارچین میتواند تولید کلاژن را افزایش داده و ممکن است به جوانتر شدن پوست کمک کند.
کمک به درمان سرطان
در مطالعاتی که در آنها از حیوانات یا سلولهای رشدیافته در آزمایشگاهها استفاده کردهاند، دارچین نویدبخش توانایی در کاهش رشد سرطان و حتی از بینبرندهٔ سلولهای تومور بوده است. ما به مطالعاتی مداوم روی انسانها نیاز داریم تا بدانیم دارچین (اگر نقشی داشته باشد) چه نقشی در بهبود یا پیشگیری از سرطان میتواند داشته باشد.
کاهش فشارخون
چندین مطالعه نشان میدهد که خوردن روزانهٔ دارچین به مدت 3 ماه میتواند فشار خون سیستولیک را تا 5 درجه کاهش دهد. برای اینکه بدانیم آیا مصرف دارچین مفید و مؤثر است، یا چه میزان میبایست بخوریم تا بهترین نتیجه را داشته باشد و یا اینکه تا چه زمان اثر آن باقی میماند، میبایست مطالعات وسیعتری انجام گیرد. و از آنجا که افراد تحت آزمایش اشخاصی بودند که به پیشدیابتی و یا دیابت نوع 2 مبتلا بودند، نمیدانیم در صورتیکه میزان قند خون شما نرمال باشد، دارچین چه تأثیری میتواند داشته باشد.
حفاظت از مغز
در یک محیط آزمایشگاهی، دارچین جلوی تجمع پروتئین مغز را، که مشخصهٔ اصلی بیماری آلزایمر است، گرفت. در مطالعهٔ دیگری، موشهایی که دارچین خورده بودند، در ماز آبی که برای آزمایش حافظهٔ آنها طراحی شده بود، بهتر عمل کردند. البته، باید ببینیم که آیا این یافتهها در زمان آزمایش بر روی انسان نیز نتایج یکسانی ارائه میدهند یا خیر.
کاهش التهاب
در مطالعهٔ اخیر آزمایشگاهی که در آن 115 مادهٔ غذایی مورد بررسی قرار گرفته بود، مشخص شد دارچین یکی از مهمترین داروهای ضد التهابی است. از آنجا که بیماریهای التهابی مانند آرتریت روماتوئید با افزایش سن، شیوع بیشتری مییابند، تحقیقات بیشتر میتواند از استفاده از دارچین به عنوان داروی طبیعی برای بزرگسالان مسن در جهت کمک به این نوع بیماریها، پشتیبانی نماید.
کاهشدهندهٔ کلسترول
در مطالعهای کوچک بر روی 60 بزرگسال، زمانیکه آنها روزانه حدود یکچهارم قاشق چایخوری دارچین به مدت 40 روز مصرف نمودند، کلسترول بد (LDL) آنها کاهش یافت. تحقیقات دیگر نشان داده است که مقادیر مشابهِ دارچین که روزانه تا مدت 18 هفته خورده میشود، میتواند باعث کاهش LDL و کلسترول کل شود، در حالیکه کلسترول خوب (HDL) را افزایش میدهد. اما هنوز زود است که دارچین را به عنوان درمانی برای کلسترول بالا توصیه کرد.
مبارزه با باکتری
دارچین میتواند با انواع بسیاری از باکتریها که باعث بیماری افراد میشوند، از جمله سالمونلا، ای کولی و استاف مبارزه کند. شاید بتوان از دارچین به عنوان مادهٔ نگهدارندهٔ طبیعی در غذاها و مواد آرایشی استفاده نمود.
خلاصی از عفونت مخمر
به نظر میرسد دارچین قدرت از بین بردن قارچ Candida albicans را که بیشتر عفونتهای مخمری واژن را ایجاد میکند، دارد. حداقل، این ویژگی دارچین در آزمایشگاه عمل میکند. اینکه دارچین دراینباره چگونه عمل میکند، و یا حتی اینکه آیا میتوان برای مقابله و یا درمان عفونت مخمر از دارچین استفاده کرد یا خیر، مشخص نیست.
تنظیم چرخهٔ قاعدگی
در مطالعهای کوچک اما خوبطراحیشده، زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک روزانه ۱.۵ گرم دارچین (حدود نصف قاشق چایخوری) به مدت 6 ماه مصرف نمودند و نتیجهٔ آن دورههای منظمتر قاعدگی بود. هرچند، مقاومت به انسولین و سطح اندروژن آنها تغییری نکرده بود.
منبع:
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.