علائم و روش تشخیص سرطان مثانه چیست؟ چندین آزمایش برای تشخیص سرطان مثانه وجود دارد و برای تشخیص دقیق سرطان مثانه ممکن است از آزمایش‌های مختلفی استفاده شود.
آزمایش‌های پاتولوژی
غربالگری به‌طور معمول با آزمایش‌های پاتولوژی (آسیب‌شناسی) آغاز می‌شود، جایی‌که نمونه‌های مایع و بافتی توسط یک آسیب‌شناس و یا پاتولوژیست در آزمایشگاه بررسی می‌شود.
- کارآمد‌ترین، غیرتهاجمی‌ترین و ارزان‌ترین آزمایش، آزمایش ادراری/سیتولوژی است. در اینجا نمونهٔ ادرار از بیمار گرفته می‌شود و از نظر سلول‌های سرطانی، گلبول قرمز و سفید خون (که با عفونت‌های دستگاه ادراری مبارزه می‌کند) و هماچوری یا عفونت میکروسکوپی ارزیابی می‌شود. هماچوری (خون در ادرار) نیز علامتی از احتمال عفونت ادراری است.
- در صورت مشاهدهٔ ناهنجاری در ادرار، نمونه‌برداری انجام می‌شود که در آن آسیب‌شناس، بافت را از نظر وجود سلول‌های سرطانی بررسی می‌کند. اگر کشت ادرار نتواند ناهنجاری را نشان دهد، به‌ویژه در شرایطی که علائم نگران‌کننده وجود داشته باشد، ممکن است بیوپسی یا آزمایش‌های دیگر تجویز شود.
در این مورد بیشتر بخوانید:
تست‌های تصویربرداری
برای تعیین محل انسداد و تومور‌ها و تعیین اینکه آیا سرطان به سایر اندام‌ها سرایت کرده است، می‌توان از آزمایش‌های تصویربرداری استفاده کرد.
- پیلوگرام وریدی آزمایش تصویربرداری‌ای است که طی آن رنگی به بیمار تزریق می‌شود و رادیولوژیست با اشعهٔ ایکس حرکت آن رنگ را از طریق دستگاه ادراری مشاهده می‌کند. این رادیوگرافی سیستم کلیه‌ها را بررسی می‌کند تا وجود هرگونه بی‌نظمی را تعیین کند. این کار برای دیدن نواحی وجود سرطان و دستگاه ادراری فوقانی، به‌ویژه برای بررسی جزئیات بیشتر کلیه‌ها، حالب و مثانه مفید است.
- سی‌تی‌اسکن و یا اسکن CAT شکل دیگری از اشعهٔ ایکس است که تصویر دقیق‌تری از بدن و اعضای بدن فراهم می‌کند. این اسکن برای تعیین محل انسداد کلیه یا مثانه و تعیین مرحله‌بندی، درمان و اینکه آیا سرطان مثانه متاستاز کرده است (به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است) استفاده می‌شود.
- ام‌آرآی (MRI) یکی دیگر از انواع تصویربرداری است که علاوه بر اندام‌های مجاور مانند قفسهٔ سینه، لگن و شکم، از تومورهای مثانه تصاویر بسیار باکیفیت و دقیق برای تعیین هرگونه متاستاز فراهم می‌کند.
- سونوگرافی، بدون عوارض جانبی و یا اشعه و غیرتهاجمی است و در درجهٔ اول مثانه و کلیه‌ها را بررسی می‌کند. سونوگرافی انسدادها و سنگ‌های کوچک را نشان می‌دهد و همچنین ضخامت دیوارهٔ مثانه را اندازه‌گیری می‌کند.
- سیستوسکوپی استانداردی طلایی برای ارزیابی دستگاه ادراری تحتانی و روش سرپایی رایجی است. به همان روشی که کولونوسکوپی به پزشکان اجازه می‌دهد داخل دستگاه گوارش را ببینند، سیستوسکوپی تصویری از دستگاه ادراری تحتانی و پوشش مثانه را فراهم می‌کند.
در طی این روش، ابزاری ویژه به نام سیستوسکوپ از طریق مجرای ادراری به داخل مثانه منتقل می‌شود. سیستوسکوپ‌ها سفت و سخت و یا انعطاف‌پذیر هستند. فیبر نوری امکان ایجاد تصاویری از پوشش مثانه را فراهم می‌کند. اگر در حین سیستوسکوپی ناهنجاری‌هایی مانند تومور، سنگ یا تکه‌هایی از بافت غیرطبیعی کشف شود، ممکن است نمونه‌برداری انجام شود. سپس نمونهٔ بیوپسی توسط یک آسیب‌شناس از نظر وجود سلول‌های سرطانی ارزیابی می‌شود.
منبع:
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.